Cimitero di Staglieno, Genua, Italië. Foto: Ton Huizer.
Jij ligt en ik zit
that’s all there is to it
sentimenten zijn als de pest
bij dichten en doodgaan
het leven is niet lek, maar jouw
wasbak loopt nu leeg
terwijl ik wacht op een laatste
oprisping uit je zwanenhals […]
In de etalage van Europa
ligt de Noordzee in de Opruiming
Kwallen… legioenen kwallen…
koukleumende nudisten
Total loss!
Die uit de Heimat dragen een Stahlhelm
maar vele malen arroganter
zijn die gestrand
uit de UK!
Glazen Sprookjeskoetsen
Fin de siècle-speelgoed
met dodelijk voltage… […]
De Anna Blaman Prijs 2016 is voor dichter Hans Sleutelaar, zo maakte de jury van deze Rotterdamse literaire prijs vandaag bekend. De Anna Blaman Prijs wordt driejaarlijks toegekend aan de auteur die met zijn of haar oeuvre een karakteristieke bijdrage levert aan de kwaliteit van het literaire klimaat in Rotterdam en omstreken.
Hans Sleutelaar (Rotterdam, 1935) publiceerde de dichtbundels Schaars licht (1979) en Vermiste stad – Rotterdamse kwatrijnen (2004). Samen met Armando maakte hij het geruchtmakende non-fictieboek De SSʼers (1967). Dit voorjaar verscheen Sleutelaar worden, waarin herinneringen van Sleutelaar zelf en anderen aan Sleutelaar zijn verzameld. […]
Humor en poëzie? ‘Jawel’, zegt Jules Deelder (Rotterdam-Overschie, 1944), die het Poëziegeschenk 2017 zal schrijven. Met het thema ‘humor’ in de Poëzieweek 2017 komt er aandacht voor gedichten die op de lachspieren werken, uit hilariteit, herkenbaarheid of uit ironie. Humor is in Deelders poëzie in ieder geval geen curiosum. De Rotterdamse auteur van een omvangrijk oeuvre staat in binnen- en buitenland bekend om zijn memorabele performances, waarbij de Beat Generation nooit veraf lijkt. […]
(door Liliane Waanders)
Raúl Zurita. Hij was het die de meeste indruk op mij maakte tijdens de opening van Poetry International. Ondanks zijn witte pak oogde hij kwetsbaar. Hij liep niet, hij schuifelde. Min of meer.
Maar als hij begint, is hij een en al vitaliteit. Valt wat hij zegt met hem samen. ‘Lied voor zijn verdwenen geliefde (fragment)’. Een liefdesgedicht dat niet zonder zijn gruwelijke context kan. Ondanks de geschiedenis, zijn geschiedenis, won de liefde. […]
Stadspark Melbourne, Australië. Foto: Ton Huizer.
Bankje vroeg de boom om
wat hout
eerst een steel voor een bijl
nu een plank voor een bank
ik ben geen Bank van Lening
sprak de boom […]
(door Liliane Waanders)
Toen Stefan Nieuwenhuis in het kader van Duplex – een verzameling grafische gedichten – de Rotterdamse dichter Daniël Dee koppelde aan de Rotterdamse tekenaar Robert van Raffe, was al snel duidelijk dat zij ‘iets’ met Rotterdam zouden gaan doen. ‘Noem het iets grootstedelijks’, licht Daniël Dee die keuze in een interview in de VPRO Gids – ‘Betekenisbotsingen en nieuwe weggetjes’, door Janne Reinsma – toe. ‘Iets rauws en moderns’, noemt Robert van Raffe het in hetzelfde gesprek. […]
(door Liliane Waanders)
Kila van der Starre doet onderzoek naar de beleving van poëzie. Naar de beleving van poëzie die zich letterlijk en figuurlijk losgezongen heeft van het papier. Ze doet dat omdat ze wil weten of de manier waarop kunst ervaren wordt verandert. Want: ‘Het lijkt erop dat kunst steeds meer een sociale activiteit aan het worden is waarin het publiek actief deelneemt.’ En: ‘De mening van het publiek wordt belangrijker en collectieve kritiek op internet lijkt soms meer invloed te hebben dan professionele recensies in de krant.’ […]
(door Liliane Waanders)
‘Een gedicht is doorgaans niet opgeschreven als een romantekst’, schrijft Ellen Deckwitz in het derde hoofdstuk – ‘Waarom worden de regels halverwege afgebroken’ – van Olijven moet je leren lezen: een cursus genieten van poëzie.
Doorgaans niet. Maar bij Răzvan Ţupa vaak wel. Zijn poëzie is lang niet altijd onmiddellijk als poëzie te herkennen. Bij hem geen afgebroken regels, en hij gebruikt weinig wit. […]
(door Liliane Waanders)
Toen hij tijdens de opening van Poetry International 2016 zijn gedicht ‘Luchtdruppeltennis’ voorlas, had hij de lachers op zijn hand. Ook ik lachte. Maar dat lachen verging me toen hij aan ‘Oversteken van een grensstrook ter lengte van de ziekte van Alzheimer’ begon. Geen zwaar gedicht. Wel een gedicht dat de spijker op zijn kop slaat. […]
