s dit mijn thuis
omdat hier mijn stappen staan,
mijn voeten gaan?

Omdat de rivier zo mooi
de stad doorsnijdt en een zwaan
in beide oevers bijt –

brug die ik nooit mooier zag
dan op een lentedag met bries,
een jagend wolkje en je warme handen

rond mijn gezicht?

Is deze stad mijn thuis
omdat hier mijn lijf begon,
mijn hart mezelf en jou verzon,

omdat hier de kasten staan,
ons bed, mijn boeken en de maan
een gezicht heeft vanaf hier?

Ik kom thuis in deze stad
waar mijn stappen staan en
mijn voeten gaan.

Vera Bot

e achtertuin slaapt in het oker en omber van gevallen blad en zachte naalden, het licht gedempt
In ’t grijs op grijs dalen trage druppels, te klein om te vallen. Een merel fladdert zijn dronken lijn, verdwijnt en was.
Kort fata morgana.
Aan de appelboom nog één klein appeltje. Wie graven en knagen in de gevallenen?
Tussen vochtige aarde en reebruin blad feesten wormen en slakken op melancholische muziek: Schubert, Deutsch 780

Kees Schrevel