• Home
  • LETTERENAGENDA
    • ARCHIEF LETTERENAGENDA
  • OVER ONS
  • LINKS

Berichten met categorie COLUMNS

Mede Mensch 59

29 juli 2022
Mede Mensch 59

Terug naar Blinken

linken heeft in de Nachtwacht een open haard laten branden. Een fazant van jouw fantast gemaakt. In het uur van de bruine kamer rook de kleding waarin de regen sliep het luiden van de klok. De schemer in kaarslichten kneep. Zoals gelen en witten, de bloemen langs de zomerpaden van slenteraars. Blinken los op takken schikt. Bij vergeten tafelblad, zij die tussen een of andere bedrading in, blinken tussen onherkenbare hechtingsvlakken in thousiast, thousiast verblijven. In blinkende lijven van sommige iedereen.

Peggy Verzett

lees meer >

Mede Mensch 58

29 juni 2022
Mede Mensch 58

Ineengeregenheid des veren

e lucht lauw bellend begint te zweven. Jassen van bomen vallen,
shuttles lichten op. Verzamelen zich. Straks worden de shuttles verzameld, terwijl.
Straks worden de shuttles verzameld, terwijl. Straks worden de shuttles verzameld, terwijl.
Straks worden de shuttles verzameld, terwijl kleren vermageren in warme schemer.
Shuttles worden verzameld.
Straks.
Terwijl ze kronkelen in de Donbas, voordat de lichtbox wordt afgesloten.
Om zich af te sluiten in en door te bloeden in krantenpapier, worden ze wezens.
Vanwege de ‘ineengeregenheid des veren’. Zeg na en tegelijkertijd, verenig u in een koor;
3,2,1 (allemaal)                                          ‘vanwege de ineengeregenheid des veren’
En nog eens (allemaal)                             ‘vanwege de ineengeregenheid des veren’

Peggy Verzett

lees meer >

Mede Mensch 57

31 mei 2022
Mede Mensch 57

Aanleg

et gras is net gemaaid. De geur die opstijgt wil met me terug naar de vreugde van ozon toen mijn sokken nog als pasteitjes mijn enkels hingen. Maar talloze oorlogen liggen opgestapeld in het gazon. Laag op laag.
Een dwarsdoorsnede maakt de lichte zandkleuren van langdurige guerrilla-oorlogen zichtbaar versus de dicht ineengedrukte donkere ondoordringbare emulsie van heftig invallende legers in gebieden die worden bezet.
De klei onder de ozon voelt nog mals; aanleg voor het laatste donker openbaart. Iedere dag wordt het donkere zekerder. We hebben aanleg. De mensen op het gras spreiden hun kleed. De weekendtas opent, ze serveren de tongsla en de aanlegsteigers schitteren bij het water. […]

lees meer >

Mede Mensch 56

2 mei 2022
Mede Mensch 56

‘Tut rostut’berezy’

et genoemde daalt en valt naast een magnolia op de grond. Die haar roze knoppen nog gesloten houdt. De bries is koud, de bries is oud en de bries kent het bloed van de spreuk uit de wereldwond. De kleine cascade nog eens: ‘hier staan berkenbomen.’
Door iemand opgemerkt naast Queen Magnolia. Ja, zij kan ieder moment haar sieraden rinkelen. Een soldatenvoet hangt; van een trap uit een flardige gevel steekt. Waaien doen plastic vlerken in de wind en hier staan berkenbomen in een tuin waar het jonge meisje op ontluiken. Weer de vrouw die door haar gebombardeerde gang zich een weg baant – dat moet een schilderij zijn van een familielid. Misschien is dat haar lederen tas aan de kapstok die nog heel is. Wind blaast door gaten, gordijnen zwanger. Het opbollen. De vrouw voorzichtig. Tussen alle omver gebombardeerde scherven die haar voortgang versperren. […]

lees meer >

Mede Mensch 55

8 april 2022
Mede Mensch 55

Een nieuwe lente is gekromd, een gekromde herfst

trak ligt het water in de singel, strakker gaat niet meer. De huid voelt zich begrensd door het hele gebied. De lucht is blauw, beperkt en ingenomen, vraagt om nog meer tijd en meer verlengingen.
Vraagt om nog meer schalen met eigen ritmen die naar zee drijven. Maar dat is in het nauw gebracht. De bomen draaien en de konttegendewindbomen staan smekend.
De nieuwe lente is gekromd een gekromde herfst, de bladeren slaan grijs en koud.
Hoe moeten we op de eerste rang naar het oude geluid zitten en kijken?
Tientallen meters hebben niets meer te zeggen, honderden meters vallen neer in de zwarte balken die de hel stutten.
Een nieuwe lente is gekromd, een gekromde herfst met daarin centraal het slappe enorme lid van een afwezig lichaam dat in ons huist. […]

lees meer >

Mede Mensch 54

15 februari 2022
Mede Mensch 54

Vele handen hangen in de handdoek aan de haak

n dit is dezelfde zon die gluurde door het raam, waar de vele rotspartijen lagen, toen ik een stuk jonger en niet veel rotsen had gezien want voor een meisje uit Nederland zijn rotsen bijzonder, zij vallen op en zij strekken zich over elkaar heen en zij waren van een soort zandkleurige oker, zij waren breed en zij gleden over elkaar heen en zij schoven zich kameraden veel, zij schoven zich kameraden veel, zij herkenden zich over elkaar heen, gaven elkaar… ach een personificatie voor een rotspartij mag op zijn tijd, die zich helemaal uitstrekken tot ver onder de zeespiegel, de plooien in de rotsen die zij dragen en nodig zijn voor het ijs, stortend verder weg in de zee nog een arm dragen van okersteen en veel of nee alles voor de fjorden over hebben; zo is dit licht van vandaag. […]

lees meer >

Mede Mensch 53

26 januari 2022
Mede Mensch 53

Bereid om opnieuw met hun snaren te wiegen

et is nog vroeg in de ochtend maar in de bomen langs de singel doet zich al een vrij nauwkeurige innerlijke drang gelden. Weinig blaadjes nog maar volgende week zal dat anders zijn. De vector die omhoog zal schieten is wakker geboren en weer aan zet. De plukken riet weten het, zij zijn bereid om opnieuw met hun snaren te wiegen. Het water met zijn spiegel stroomt niet maar beweegt hier en daar onverwachts uit de oever alsof het twijfelt over de richting waarheen het zal stromen.
De stevige oranje fiets staat al een paar dagen tegen de lantaarnpaal. Een huurfiets zo te zien met een klein oranje intoetsscherm op het midden van het stuur bevestigd. Zomaar gehuurd, zomaar verlaten en achtergelaten terwijl een nieuwe lente begint met schitterende nieuwe appelborsten. […]

lees meer >

Mede Mensch 52

29 december 2021
Mede Mensch 52

at is het einde van een jaar?

De regen die aan het woord wil in een januari-akker.

Wat wil je het allerliefste vergeten?
Angstige blikken op de schermen onder de druk van het allerwreedste.

Wie wil je uitnodigen in je tuin?
Alle neongele bladeren van de Ginkgoboom die luid zingen in de nacht.

Welk heimwee voel je?
Die is gemakkelijk, heel simpel, het heimwee
naar open kelken bij warm bijenbloed.

Wil je nog meer vergeten?
Alle domme meningen van oplosbaar zout die de straten alsmaar gladder maken.

Welk voedsel wil je uitdelen?
Voedsel dat het hart tot de nok vult.

Peggy Verzett

lees meer >

Mede Mench 51

24 november 2021
Mede Mench 51

Schuif omhoog breng omhoog, kever

et park ligt met nieuwe koorts in de schaduw van het park, vuil is de baboon, hij moet zeker terug in het prisma geduwd.
Dus schuif omhoog breng omhoog het lederen behang van onze vermogens, schuif omhoog breng omhoog. Schuif omhoog breng omhoog onze stabiele dagen in nachten over de stengel schuif de ene in de andere, doe het achterstevoren, rustig en heel vrij, schuif omhoog breng omhoog al onze gedachten, al deze refreinbemachtiging, schuif omhoog breng omhoog over uw creatiestengel, onze ordinaire woordgrappen, onze twitter-, meta- en insta-berichten, het roest op onze zetels, de rietjes aan onze monden, schuif omhoog breng omhoog over uw creatiestengel, ik zing voor u kever, terwijl ik voor u; ‘I have no feelings’, zing van Annette Peacock, […]

lees meer >

Mede Mench 50

2 november 2021
Mede Mench 50

Ik open haar mond

n het bijzijn van de late zomervrucht, liggen handen als levendige verhalen die zijn grootgebracht. De bladeren bewegen in het goud van de dood en er liggen levendige verhalen die zijn grootgebracht in een schoot. Een schoot van een jas bij hoge muren van het leven. De hoge muren ooit aangeleverd en nu opzij wordt er geduwd. Terwijl de lucht straalt als een beiaardier. Ik open haar mond.
De nachten in haar takel ik naar boven, waarin de beiaardier met zijn ledlampen naarstig naar haar zocht. Naar wie ze ook. Ineens is daar geen sprake meer van – het spreken begint weer, komend vanuit handen in haar schoot. Het spreken rechtstreeks toegestaan door het koningspaar, de ministerraad en zelfs door de borsten van de ekster die handig hipt van gras naar stammig universum. […]

lees meer >
«12345...10...»Minst recente »

Letterenagenda

  • 53e Poetry International Festival: ‘There is a poem for that!’
    • 9 juni 2023
    • Lantaren Venster
  • Guiding Voices #14: Ada Limón
    • 10 juni 2023
    • Paradijskerk
  • Frontaal : ‘Zomerliefde’
    • 11 juni 2023
    • Worm
  • Talkshow De Kronieken
    • 11 juni 2023
    • De Doelen Studio
  • Boekpresentatie: ‘Lustvol Kralingen’ van Manuel Kneepkens
    • 17 juni 2023
    • Boekhandel J. Amesz
  • Alle evenementen

VOLG ONS

Bezoek onze facebook pagina

CATEGORIEËN

  • NIEUWS
  • GEDICHTEN
  • COLUMNS
  • QUOTES
  • RECENSIES

NIEUWSARCHIEF

ARCHIEF VERZAMELDE WERKEN / VLR

  • VERZAMELDE WERKEN / VLR
    • NIEUWSBRIEVEN VW / VLR

TAGS

Ahmed Aboutaleb Alex Boogers Anna Blaman Prijs Anne Vegter Bas Kwakman Bibliotheek Rotterdam Boeken Boekhandel Donner bombardement Daniël Dee Dean Bowen Derek Otte Dirk Kroon Elfie Tromp Elten Kiene Erasmus Ernest van der Kwast Ester Naomi Perquin Feico Houweling Frans Vogel Gedichtendag Hester Knibbe Jana Beranová Jules Deelder Liliane Waanders Manuel Kneepkens Mede Mensch Myrte Leffring Passionate Bulkboek Peggy Verzett Peter Goedhart Poetry International Poëzieweek Raoul de Jong Rien Vroegindeweij Rotterdam Rotterdams Letterenoverleg Sanneke van Hassel schrijfwedstrijd Stadsdichter Ton Huizer Verzamelde Werken VSB Poëzieprijs Woordnacht Write Now!
CONTACT
info@letteren010.nl
FACEBOOK PAGINA

Pure Line theme by Theme4Press  •  Powered by WordPress Letteren 010  ALLES OVER LETTEREN IN ROTTERDAM