Dat de Nederlandse identiteit niet bestaat,
zoals zelfs onze koningin beweerde,
dat zou wel eens kunnen kloppen,
want ik heb haar vanavond opgegeten:
gekookte aardappelen (Frieslanders), andijvie
uit de moestuin van mijn schoonzus,
een bal gehakt en jus. Geprakt en met
één elleboog op tafel zwijgend verorberd.
Rien Vroegindeweij
Het moest er maar eens van komen
je zeurt al een tijdje
vandaag gaan we je urn bekijken
een tuinman wijst ons de weg naar
het aardewerk
een ruw kiezelpad langs wat bomen
gebroken kinderkopjes uit de
straten van onze jeugd
favoriete vloerbedekking van
strafkampen en knekelvelden
we lezen je naam, ik hoor je rustige
stem in mijn pot van bot
het bevalt je maar matig
deze duiventil voor kleiduiven, dit
archief vol volle asbakken […]
Bij voorspel hoort een biertje
en een likkie Vaselien
Dat scheelt een hoop getreuzel
is verzachtend bovendien
Dan nog tien minuten peze
koppie onder in het sop
Daarna spoele we de glazen
en schudde we het dekbed op
Sinds die hoogbouw in het
centrum, vervreemden we wat
in onze flat
Groepsseks bleek een uitkomst […]
Voor lichamen kan afstand
onoverbrugbaar zijn,
de geest zet het in beweging:
zo loop ik over de Erasmusbrug,
de Zwaan is zijn trotse bijnaam
als bekroning van zijn vorm,
benoemd door Rotterdammers
die naamgeven uit plezier
om de kloof te overbruggen
tussen alledaags en overslag,
bezigheid zonder sentiment
want voor de brug stabiel
twee werende oevers samentrok
slingerde hij heen en weer
bij wat zijwind of een tram […]
Zij zat terneer en wie daar langs haar ging
zag dat zij haar handen streng gevouwen hield.
Voor wie of wat? Werd het kruis dat hoog hing
waar zij zat en bad door haar gebed bezield
of sprak het dode hout tot haar, de stomme steen,
de hoge muren en het gewelf dat boog in zijn gotiek
en heel het bouwwerk dat was opgericht voor een
geest die leefde in haar ziel; zag zij wat het publiek
niet zag, bad zij om vergeving, vroeg zij een gunst,
ging zij op reis of kwam zij tussen twee taken door
en wachtte thuis haar droeve man, haar zieke zoon? […]
Op 31 maart 1943 vielen er door een fout bommen op de dichtbevolkte wijk Bospolder-Tussendijken in Rotterdam-West. 76 jaar geleden maakten Amerikaanse bommenwerpers een vergissing en bombardeerden duizenden huizen. Stadsdichter Dean Bowen schreef het stadsgedicht ‘Een lege hemel’ voor de herdenking op 31 maart in Park 1943. Het vormt een drieluik samen met de herdenkingsgedichten die Dean schrijft voor de dodenherdenking op 4 mei en de herdenking van het bombardement op Rotterdam op 14 mei. […]
Hoera! Het is lente
De Uil van Minerva
trakteert zichzelf op
een Paasei
Uitbroeden werd wat
lastig, haar billen
plakken nu al aan het
pluche
Maar ziedaar…
De vliezen braken,
een nieuwe boreling
kondigt zich aan
Dertien zeteltjes van
poot tot kruin
De parkiet van Pim
Fortuyn
Ton Huizer
Cimitero di Staglieno, Genua. Foto: Ton Huizer.
Ze stellen zich keurig voor
in grijs gerande enveloppen
node gemist en veel
geprezen
daarna blijven ze bij je
de een wat langer dan de
ander
over je schouder kijken ze
mee
naar kalende kruinen voor
een blinde muur […]
