Het rollend materieel. Foto: Ton Huizer.
(Het draait in het leven om
twee zaken: de fluit en de
buit. Notitie aan de bar van
het buurtcafé)
Huisjesmelkers
slapend rijk
in de buurtkroeg van
mijn wijk
leegstand
faillissementje
niets aan de hand
de fiscus
ruim op achterstand […]
Liefde helmgras en distel het zingende
touw van een vlieger hoog in de lucht, er ligt
vandaag een wereld bijzonder
onder de wolken en ik ben en ik lieg mij
een lenige toekomst en honderd keer
jou. Heb je je honger
gestild je kommer verdronken de barman
met grappen betaald? Dook je
in koppige golven heb je
schelpen geraapt, messen en kokkels,
de tere venus vertrapt en je vluchtigste naam
langs de vloedlijn geschreven
met zeeschuim verzegeld? Voorspel
deze dag, je vingers nog nat, er is […]
naar Loyce Gayo’s ‘How we forget’
we vergaten dat we stadse wezens waren
we vergaten jou, rotterdam
we vergaten wie zich hier thuis noemt
we vergaten dat thuis weinig meer is dan een plek
waarvan je verdreven kan worden
& als onwenselijk gebrandmerkt
we vergaten hoe wij marketingtaal werden
de aantrekkingskracht van de meerdere minderheid
we vergaten dat Babel ook een plek was waar we verschilden van elkaar
tot mindere goden ook deze veelvoud vreesden
maar dat haar verhalen nog altijd zingen
we vergaten wederopgebouwde gronden
we vergaten dat we gronden nog steeds wederopbouwen
we vergaten hoe cultuur een dynamisch organisme is
en dat ook het onze ooit zal kantelen
ik vergat mijn plek
of misschien interesseerde het me geen fuck […]
Zag Jules vannacht
in lijn acht
richting Spangen
Zwartrijdend in een lege
tram
Ik liep naar hem toe
maar het gangpad werd
langer en langer
Ik schoot geen meter op
De tram wel
Voor de poort van het
kasteel stond Ger Sax
van Voorden
zijn trouwe saxofonist […]
Kerstmarkt in Jerez de la Frontera. Foto: Ton Huizer.
Er stond een ijsbeer voor de
deur
of ik nog wat lekkers in mijn
koelkast had
niet voor mijzelf hoor, maar
voor de kleine
sprak die lieve schat
ik had meteen met haar te
doen
de supermarkt mocht ze niet in
ze sliep in bad bij een vriendin […]
Deelder
De onderbrekingssaxofoon
legt zijn taal in het hart van de stad
Zoon van het water in de Maas,
staal in het schip
Ja, de horizon was een poot en
de zon een lint,
een regel een regel
uit de schelp geopend
En uitgeneveld
Peggy Verzett
het was het jaar 1966
het was via de radio
ik hoorde, het was avond,
lezen, prachtig de beschrijving
van een man met lang haar
tot ver over z’n schouders, met
een aktetas onder z’n arm
geklemd of z’n leven
ervan af hing, wat het
ongetwijfeld ook deed –
zo herinner ik z’n stem
over de radio in 1966
op die avond van ‘Poëzie in Carré’
deze regels, als ik mij deze goed
herinner, zijn mij altijd
bijgebleven, zodoende nu
denk ik aan de dichter
Jules Deelder.
Jan Wagenaar
Ik ben een wereldwijde dromer,
zo een die nooit op reis gaat.
Dus aan het begin van elke zomer
als de vakantie voor de deur staat
sluit ik mijn ramen en gordijnen
en leg de hoorn naast de haak:
thuis blijven en toch verdwijnen
dat is het doel van mijn vermaak.
Voor mij geen overvolle stranden,
geen verre vreemde buitenlanden,
waar ik mij eenzaam voel en verlaten.
Alleen thuis ben ik in alle staten,
want onder ons gezegd en gezwegen:
in Rotterdam kom je de wereld tegen.
Rien Vroegindeweij […]
Chelsea Hotel, New York. Foto: Ton Huizer.
(Een afscheid van Poetry International)
Hij hipt niet hop, spookt geen
word en slaat niet met
de deuren
Hij zwaait niet met zijn taal
schrijft nog met een pen
en leest van het papier
Zijn homo ludens is al lang
geleden overleden
en er lijkt geen tijd meer
voor zijn trage vragen naar
verdieping […]
Museo de Bellas Artes de Sevilla. Foto: Ton Huizer.
Er stond een christenman voor
het station
Met het woord van God en een
bord voor zijn kop
Gelukkig lag er een krijtje naast
‘Ik heb ebola’ schreef ik
Drie woorden maar, ik had
haast
Het werd stil rond de man
Tot de politie verscheen […]
