Geopend, met zachte hand
Ik weet hoe dat moet
Maar de veenbrand
smeulde nog lang door
Berichten met categorie GEDICHTEN
Gedicht – Marion
Gedicht – Nurkse Tukkers
omer 2012. Het Eijlders-dichterscollectief is op tournee in het verre Hengelo. De plaatselijke kunstenaarssociëteit heeft kosten noch moeite gespaard om de dames en heren een warme ontvangst te bereiden. Tafels zijn gedekt, de drank vloeit rijkelijk. De chauffeur van de voor de gelegenheid gehuurde touringcar heeft echter wat moeite een parkeerplaats te vinden in het centrum. Na wat rondjes gereden te hebben door de bruisende dorpskern, vindt hij uiteindelijk een mogelijkheid de bus te parkeren. Toevallig voor de deur van de plaatselijke coffeeshop. […]
Gedicht – Sinterklaasvers
at concludeert de Jurist op Sint Nicolaasavond?
Dat Zwarte Piet ‘een racistisch fenomeen’ is
in strijd met art. 1 van de Grondwet…
en de VN-Verklaring van de Rechten van Mens? […]
Gedicht – De Chinese dichter op Poetry
e Chinees met hoornen bril, minzame gast op Poetry
staat plots ’s nachts naast mijn bed
en vraagt (Ik kan zijn Kantonnees slecht verstaan…):
‘Ik kan niet slapen, Grote Mandarijn, mag ik in uw badkuip
spelen met uw plastic eendjes?’
‘Chinese dichter, be my guest!’ […]
Gedicht – Eigenheimers en waterlanders
oven de krant van gisteren
verschilde ze een leven
vol berusting
Vergeten wie ze was, armer
dan ik ooit zou zijn
Een lege zee van tranen
Kleine man zag het, zag
dat het niet goed was […]
Zwanenzang
e Zwaan komt van Zuid
Het valt niemand op, maar
hij ligt niet voor niets
met zijn kont naar de kop
Dus hou je gedeisd
aan die andere kant
Zonder Zuid zaten jullie
nog steeds
met je lul in het zand […]
Fotogedicht – Funerair literair
Sfeerimpressie Cimitero Acattolico (© Ton Huizer)
Op veilige afstand van de massa’s toeristen en het drukke verkeer ligt een kleine, sfeervolle begraafplaats, net buiten de muren van het oude Rome. Schrijvers, dichters, kunstenaars en diplomaten uit vele landen vonden hier een laatste rustplaats. […]
Gedicht – Stad
s dit mijn thuis
omdat hier mijn stappen staan,
mijn voeten gaan?
Omdat de rivier zo mooi
de stad doorsnijdt en een zwaan
in beide oevers bijt –
brug die ik nooit mooier zag
dan op een lentedag met bries,
een jagend wolkje en je warme handen
rond mijn gezicht?
Is deze stad mijn thuis
omdat hier mijn lijf begon,
mijn hart mezelf en jou verzon,
omdat hier de kasten staan,
ons bed, mijn boeken en de maan
een gezicht heeft vanaf hier?
Ik kom thuis in deze stad
waar mijn stappen staan en
mijn voeten gaan.
Vera Bot
Gedicht – Moments musicaux
e achtertuin slaapt in het oker en omber van gevallen blad en zachte naalden, het licht gedempt
In ’t grijs op grijs dalen trage druppels, te klein om te vallen. Een merel fladdert zijn dronken lijn, verdwijnt en was.
Kort fata morgana.
Aan de appelboom nog één klein appeltje. Wie graven en knagen in de gevallenen?
Tussen vochtige aarde en reebruin blad feesten wormen en slakken op melancholische muziek: Schubert, Deutsch 780
Kees Schrevel
