(door Hester Knibbe)
Met Toflof heeft Derek Otte een kloeke bundel geschreven. Het is daarbij een fraai uitgegeven boekwerk: bloedrode omslag, letters in reliëf, rood op snee. Binnenin, behalve tekst, ook beeldend werk uitgevoerd in rood-zwart op een wittige ondergrond. De kleuren van Ottes voetbalclub Sparta. En dat hij geen eendagsfan is bewijst dit gedicht:
DUS
Ze vroeg: ‘Blijf jij loyaal bij tegenslagen?’
Ik zei: ‘Ik ben voor Sparta sinds m’n zevende.’
(door Hester Knibbe)
In Galerie V’Arts is momenteel een expositie te zien met illustraties van de kunstenares Annemiek van der Steen. Het werk is gebaseerd op de bundel De tere bloemen van het verstand van Myrte Leffring. Het zijn fraaie collages waarin het thema van Leffrings bundel duidelijk is verbeeld. Reden genoeg voor mij om haar bundel te herlezen.
Weer viel mij op hoe beeldend Leffring schrijft. Geen wonder dat Van der Steen door haar poëzie werd geïnspireerd. […]
(door Hester Knibbe)
Dirk Kroon, essayist, criticus, vertaler, maar vooral dichter, debuteerde in 1968 met de bundel Materiaal voor morgen. Nadien publiceerde hij met grote regelmaat dichtbundels.
Dit voorjaar verscheen Op de hoogte van de vogels, zijn verzamelde gedichten. Een fors en fraai gebonden boekwerk waarin de ontwikkeling van zijn dichterschap goed is te volgen. In 2015 zijn al zijn verzamelde liefdesgedichten verschenen. Ook geen dunne uitgave. Dat tekent dan gelijk een van de thema’s van Kroons werk: de liefde. […]
(door Pim Wiersinga)
In de 16e eeuw waarde de geest van Erasmus over de Zuid-Hollandse wateren. Anders dan mij en veel leeftijdgenoten met de paplepel werd ingegoten, was het niet een en al reformatorische rechtzinnigheid wat de klok sloeg in de opstand tegen den Spanjool – beter gezegd, tegen het centrale gezag. […]
(door Liliane Waanders)
Als ik aan Mongolië denk, denk ik aan eindeloze vlaktes. Steppen met af en toe een joert. Een landschap mooi van eentonigheid. Gebied dat het uiterste vergt van zijn bewoners. Mens en dier zijn overgeleverd aan de omstandigheden. Zomer en winter houden er huis.
Nergens is Nederland zo extreem. Maar terwijl ik zijn gedichten lees, begrijp ik waarom Kees Francke (opgegroeid en opgeleid in Rotterdam) ze in een fictief West-Mongolië situeert. […]
(door Liliane Waanders)
Om tien voor half vijf is er nog niemand te bekennen. De boekhandel is leeg, op een paar klanten na. Uit niets blijkt dat hier over ruim een half uur een boekpresentatie plaats zal vinden. Om de tijd te doden ga ik nog een kop koffie drinken aan de overkant. Als ik terugkom, ziet het zwart van de mensen. Hier wordt niet zomaar een boek ten doop gehouden. Hans Sleutelaar is iemand in de Rotterdamse literaire scene. Daarom konden er geen mensen meer bij, toen Sleutelaar worden: herinneringen van en aan een zwijgende dichter een paar weken geleden aan het grote publiek voorgesteld werd. […]
(door Liliane Waanders)
Het leek de omgekeerde wereld: Michel Faber die Kim van Kooten interviewt. Hoe hoog ik de schrijfcapaciteiten van Kim van Kooten ook acht, voor mij is ze ook na Lieveling nog altijd een scenarioschrijver en geen auteur van romans. […]
(door Liliane Waanders)
Hoewel Abdelkader Benali inmiddels al weer jaren in Amsterdam woont, verloochent hij zijn Rotterdamse roots zelden. Terwijl hij niet eens in Rotterdam geboren is, maar in Ighazzazen.
‘I is Ighazzazen. Volgens de achterflap van Bruiloft aan zee ben ik daar geboren. Mooi dorpje, maar niks voor de argeloze toerist’,
schrijft hij in Het ABC van Bruiloft aan zee (in: Berichten uit Maanzaad Stad) over het dorpje in de Rif. […]
(door Liliane Waanders)
Toen afgelopen zondag De doos van Passage voor de derde keer ten doop gehouden werd – dit keer in Rotterdam – brachten twee van de negen in die doos samengebrachte dichters niet geheel toevallig een eerbetoon aan Cornelis Bastiaan Vaandrager. Beiden – Daniël Dee en Karel ten Haaf – hebben zich laten inspireren de wijze waarop Vaandrager poëzie maakte van de alledaagse realiteit. Karel ten Haaf – onder het motto: ‘Lezen is schrijven.’ – nog het meest. […]
(door Liliane Waanders)
In het kader van mijn inburgering, maar ook omdat het onderwerp me interesseert, las ik de afgelopen week Wildpark Rotterdam : de stad als natuurgebied van Jelle Reumer. Een helder essay over de veerkracht van de natuur en de mens die dat vermogen tot aanpassen niet altijd op de juiste waarde weet te schatten. […]
