(door Liliane Waanders)
at Wim Brands de voor de VSB Poëzieprijs genomineerde Hester Knibbe eigenlijk wilde vragen, zullen we nooit weten. Nadat hij haar op de avond van de uitreiking als derde van de vijf genomineerden naar voren riep, klonk klaroengeschal. ‘Vanwege je stadsdichterschap’, suggereerde Wim Brands. Daags voor de uitreiking van de VSB Poëzieprijs werd Hester Knibbe geïnstalleerd als stadsdichter van Rotterdam.
De vraag die hij bedacht had (hij had voor iedere genomineerde een lastminute-vraag), slikte hij in. Hij wilde liever weten wat Hester Knibbe als stadsdichter van plan is. Om twee gelegenheden kan geen enkele Rotterdamse stadsdichter heen: 4 mei (dodenherdenking) en 14 mei (het bombardement), maar ‘er is genoeg te beleven’ volgens Hester Knibbe om op haar eigen wijze invulling te kunnen geven aan haar ambt.
In het kader van de nieuwe zorgwet is Hester Knibbe van plan om mee te lopen met een maatschappelijk werker of een wijkverpleegkundige, om daarna te dichten. En als het aan haar ligt, zal er binnenkort meer poëzie op straat te zien zijn. ‘De stad knapt ervan op.’ De beelden op de route van het Centraal Station naar de Westzeedijk bijvoorbeeld schreeuwen volgens de nieuwe stadsdichter van Rotterdam om een gedicht.
Voor haar beurt sprak Hester Knibbe aan het eind van de avond haar dankwoord uit (want zij kreeg de 21e VSB Poëzieprijs voor de bundel Archaïsch de dieren). Ze dankte het bestuur van de VSB Poëzieprijs die met de – voor deze laureaat als een volkomen verrassing komende – prijs ‘zoiets waardevols als poëzie mogelijk maakt.’ Zoekend naar een sport waarmee poëzie zich laat vergelijken, kwam Hester Knibbe, nadat voetballen en schaatsen afvielen, uit op fietsen: ‘Poëzie is doping voor de ziel.’
‘Is poëzie wel de plaats om grote vragen te stellen?’ vroeg juryvoorzitter Peter Vandermeersch zich af toen hij de laureaat de overwegingen van de jury mocht meedelen. ‘Hester Knibbe kan het, dank zij haar voldragen pen. Zonder dat haar gedichten topzwaar worden, stelt ze de grote levensvragen erin aan de orde.’
De keuze van de jury voor Archaïsch de dieren was unaniem. ‘Voor de stevige, klankrijke en toch hoogst hedendaagse vorm van de gedichten, en voor de sterke samenhang en dwingende stuwende kracht van deze belangrijke bundel, die de mens tot zijn ontgoochelende kern terugbrengt en vervolgens warm omhelst.’
