(door Liliane Waanders)
even maanden na zijn aantreden als wethouder Financiën, Binnenstad, Cultuur en Sport vond Verzamelde Werken – brancheorganisatie en belangenbehartiger van de Rotterdamse letterensector – het tijd om Adriaan Visser (1965 / D66) kennis te laten maken met de ‘literaire markthal’ van de stad. Want zo divers – de voorzitter van Verzamelde Werken nam zelfs het woord ‘exotisch’ in de mond – is wat Verzamelde Werken te bieden heeft wel. Er zijn dichters, schrijvers en vertalers lid, boekverkopers en organisatoren van kleine en grote literaire evenementen.
De wethouder kreeg een uitnodiging, kwam, zag, overwon niet, maar liet desondanks menig aanwezige in vertwijfeling achter. ‘Jullie doen iets met taal’, had de wethouder gezegd. ‘Iets met taal.’ Feitelijk had de wethouder natuurlijk volkomen gelijk. Maar onder ‘iets met taal’ bleek de wethouder niet helemaal hetzelfde te verstaan als de meeste mensen in de zaal.
De wethouder zou het liefste zien dat zij die ‘iets met taal’ doen zich nuttig maken. Dat zij een bijdrage leveren aan het bestrijden van laaggeletterdheid bijvoorbeeld. Terwijl voor degenen die zich in de zaal verzamelden om met de wethouder in gesprek te gaan dat ‘iets met taal’ van een hogere orde is.
Onder het mom van kunst (en cultuur) zonderen zij zich af om na verloop van tijd met iets moois te komen (de dichters, de schrijvers, de vertalers). Onder het mom van kunst (en cultuur) stallen zij uit, adviseren en bemiddelen ze, en lopen als dat nodig is uit overtuiging risico (de boekverkopers). Onder het mom van kunst (en cultuur) laten zij zich overal zien, maken zij lange dagen en verzinnen zij steeds weer iets nieuws (de organisatoren van kleine en grote literaire evenementen).
Dat dat er voor de wethouder allemaal uitziet als ‘iets met taal’ kun je hem eigenlijk ook niet kwalijk nemen. Je mag niet verwachten dat een wethouder van Financiën, Binnenstad, Cultuur én Sport al zijn kinderen even goed kent en van allemaal even veel houdt.
Maar dat hij tijdens het eerste door Verzamelde Werken georganiseerde Politiek Letterencafé vooral vol lof was over de sector omdat ‘de letteren’ zo goed in staat zijn om hun eigen broek(en) op te houden (zodat er ondanks de geringe gemeentelijke steun tal van initiatieven ontstaan en blijven bestaan): dat geeft te denken.
Dat denken begon overigens onmiddellijk nadat de wethouder het pand had verlaten. En wel hardop.
