Ik mijd koolhydraten voorlopig
inimaal zes uren dienen plaats te vinden tussen twee maaltijden, beloof ik.
Het idee erachter? De aller-fijnste gelaatsuitdrukkingen moeten zich kunnen tentoonstellen – om dat te kunnen bereiken dienen mijn meest dandyachtige stegen diep in mij begaanbaar te worden gemaakt. Alleen een zorgvuldige spijsvertering die traag en niet overhaast te werk gaat, kan dit doel bereiken.
Want het lichaam loopt en kiest een vleugel in en uit een vermogen.
Dit lichaam moet niet vroegtijdig ten onder gaan.
De kamer schijnt helder in het park, overal worden tafels gedekt, de bewegingen gaan soepel.
Ze zijn eindeloos herhaald geworden, afkomstig uit de enorme silo der verzameling automatismen. Soms gebeurt het toch, iemand legt het kleed zo neer dat het lijkt alsof hij dit doet voor de allereerste keer. Ik volg zijn bewegingen nauwkeurig.
Een vuurspuwer gisteren, op het plein, droeg een kleine blonde lok op zijn voorhoofd. Een blote man op het duin, stond eindeloos met zijn hond, toen hij naar een engel zocht.
Een groot aantal kinnen van het kauwend draaitoneel, trekt voorbij. Mijn ontroering komt niet op gang in het park, of het moet het nano-lachje zijn – minzaam laat ik het toe – tussen de gewaden van alle gevolgen.
Peggy Verzett
