Hij neemt heel goed zijn plaats in
e rekken staan al buiten. Het oranje plastic over de lp’s is er ook afgehaald.
Dat betekent dat hij er al is geweest. Er hangt ook een plastic zak aan de klink van de deur en de deur is gesloten.
Er zitten broodjes in, hij zal misschien naar het Centraal Station zijn voor zijn krant. Hij leest de krant op zijn stoel in de zon. De zon schijnt vandaag ongekend. Het is nog nooit zo voorgekomen – een record is het, een record als een trompetsolo.
Maar dan komt hij zo weer terug. Zijn handel vloeit weer. Hij komt zeker terug. De werkzaamheden aan het station verlegden de route langs zijn winkel zo grondig dat hij zelf ook verdween. Vaste klanten bleven weg, zei hij. Een terugval in inkomsten, maar nu glanst de glazen plissérok van het nieuwe station voor hem. De eeuwige grijze luxaflex van zijn ruiten, die het stof van jaren en jaren steeds zorgvuldiger bewaart, steekt extra opvallend af tegen alle nieuwe glans. Het is een dynamisch refrein.
Muziek zit in alles; de hardcore van het nieuws, de jazz van de natuur, symfonische rock van de waanzin, heavy metal van de politiek enzovoort. Je ziet het ook wanneer hij de krant leest. Hij neemt heel goed zijn plaats in op de stoephoek van zijn pand. Het is een bepaalde toonsoort, de manier waarop hij zijn plaats inneemt op zijn stoel en de krant leest. Binnen de toonsoort raakt hij iedere keer hetzelfde akkoord.
Peggy Verzett
