Niets doet er toe
r is maar 1 uitspraak in de akker die tot alle monden leidt.
Nog een vraag misschien, maar wie wacht er op een antwoord?
Het zand op de weg weet van snelrecht en verder niets.
Ietsjes verderop liggen platgewalste kolven, ze zijn ergens vanaf gevallen.
De verloren benen op een zandweg, verloren benen van een zeester.
Zeesterren ontslagen uit de diepte van oceanen.
Ik zag reeën in de schaduw schuilen, onder de hoge bosjes langs de weg.
Reeën die om elkaars middel dartelen en die achter elkaar aan rennend, de wind kunnen laten gaan door het hoge gras.
Een andere ree doemt op uit de herinnering – die van het kitscherige lied, zijn profiel werpend uit het kinderboek tegen de achtergrond van een horizon als een neonbuis, een explosieve.
Verwaaide benen liggen platgedrukt, niets doet er toe.
De bandafdrukken verraden een truc, hij zwenkte in het stilte-uur, niets deed er toe.
Niets doet er toe.
Peggy Verzett
