e bomen die hier netjes geplant staan, wiegen zacht op hun meest romantische manier.
Suggesties van herders en kuddes, treinloze landschappen, schuinstaande stammen in open velden, de zoete geuren, de stilte met zijn zonnestelsel.
Het is een mooi gebaar, een grammofoonplaat uit een hoes halen en niet kijken welke hoes je nam en dan besluiten dat het een goede plaat zal zijn voor dit moment.
‘I have no feelings’
Het lange laden in haar stem, een vibrato met zeer lange dalen en heuvels en het slepende effect ervan, past bij deze bomen.
Annette Peacock, zangeres van warm water in ijzeren ketels, zingt I have no feelings.
De reikwijdte zingt voort, verlummelt tijd, in de greep van een zucht sta ik nog en verlaat het stadsgedeelte waar nog ooit een schaap heeft gestaan.
En wat wil ik nog?
Ik wil heel juli omarmen, juli is stilte, de meest nederige en meest hoge, juli is heilig en niet aanwezig, in juli weten we waar we vandaan komen.
Peggy Verzett
