(door Marcel Vaandrager)
a, de halfjaarlijkse kwelling komt er weer aan. De overschakeling van, dit keer, wintertijd naar zomertijd.
Ik probeer altijd logisch te beredeneren of ik de klok nou naar voren of juist naar achteren moet zetten. Ik krijg het, ook na al die jaren, maar niet in mijn denksysteem. Wat daar natuurlijk niet aan meewerkt, is dat het om het half jaar net omgekeerd is. Om dol van te worden. Over een half jaar weet ik niet meer hoe het nu ook weer zat en het omgekeerde daarvan dus al helemaal niet. En iedereen die ook met dit probleem worstelt moet onmiddellijk, maar dan ook onmiddellijk, stoppen met lezen, want van mij kun je niets leren. Ga wat anders doen: koper poetsen, collecteren voor een goed doel of zo, maar stop met lezen!
Voor alle anderen die het wel snappen en zich willen verkneukelen aan mijn onkunde (en voor die paar eigenwijzen die ik nogmaals waarschuw: ‘zeg straks niet dat ik je niet gewaarschuwd heb!’): ik ga proberen uit te leggen hoe het bij mij werkt.
Kijk, het is nu winter en de zomertijd is er om het langer licht te laten zijn, want in de winter is het vroeg donker. Nog vroeger in de middag is er, in de winter, nog gewoon daglicht, dus ik moet de klok vroeger zetten om het langer licht te laten zijn.
Dit ritueel voer ik jaarlijks uit en beredeneer op die manier vanuit verschillende invalshoeken dat het later donker moet worden dus dat de klok daarom vroeger moet worden gezet.
Ook nu, op dit moment, weet ik niet of ik het dit keer wel of niet goed heb beredeneerd, volgens mij wel.
Zo blij als een kind dat ik het nu echt goed heb, begin ik met opgeheven hoofd en vol goede moed aan de volgende tantaluskwelling: de schakelklokken. In de afgelopen jaren is deze volgende handeling een effectieve controle gebleken op het klokgebeuren van zojuist.
Nou, daar gaat ie dan: met de zomertijd is het langer licht dus dan moet het licht ook later aan, toch? Ook dat overdenk en beredeneer ik een aantal maal, en vol goede moed zet ik de schakelklok dus vooruit en de schakelpennetjes vroeger, want dan gaat-ie later aan, omdat het langer licht is.
Meestal, zo rond dit moment in de procedure, begint mijn vrouw zich ermee te bemoeien. Dat levert nog wel eens wat vrolijke discussies op, want inmiddels lachen we om mijn onkunde in het overschakelen van de zomer- naar de wintertijd. We hebben het vroeger, toen ik nog de overtuiging had gelijk te hebben, nog wel eens uitgetest of dat zo was. Steevast ging de wekker te vroeg af en ging de verlichting te laat aan, of omgekeerd.
Voor al die eigenwijzen die er ook mee worstelen en toch doorgelezen hebben, is er toch nog licht aan het einde van de tunnel. Als je achter mijn bovenstaande logica staat en het ook op een dergelijke manier telkens bedenkt, gaat het dus fout.
Ik kwam er onlangs achter dat er een heel eenvoudig ezelsbruggetje is. Eh… de hele wereld schijnt ’m te kennen, behalve ik dan en nog een paar van die sufferds.
Het enige wat je hoeft te onthouden is dat in het VOOR-jaar de klok ook naar VOREN gaat. Dan gaat-ie in het najaar dus de andere kant op; makkelijk hè.
Volgens mij is dat ezelsbruggetje gewoon bedacht omdat de rest van de wereld er ook mee worstelde hoor. Nou jij weer!
