Stadsdichter Elfie Tromp schreef haar tweede stadsgedicht van dit jaar voor de Dodenherdenking op 4 mei. In Rotterdam vindt de herdenking in de Laurenskerk plaats, hier draagt Tromp haar stadsgedicht voor.
Tijdens de Dodenherdenking worden alle oorlogsslachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en van alle oorlogssituaties en vredesmissies daarna herdacht. Tromp verbindt in haar gedicht het heden aan het verleden. Ze omschrijft oorlog als een boemerang die terugkeert in een andere vorm. ‘Herdenken voelt verdacht veel als wachten’, aldus Elfie Tromp.
4 mei
op de dag dat ik dit gedicht schreef
liepen vier jongens langs wat eens een weg was
terug naar hun huis in de hoop
vrienden of huisraad te redden
de drone die hen volgde wist met precisie
een bom te lossen op hun pad
ze verdwenen in een stofwolk
die alleen nog online te zien is
het zijn de details die je bijblijven
ik heb dit eerder gezien
in een andere vorm gehoord
dit gedicht probeert iets te eren
wat eerloos werd geruimd
wat is het waard?
onrecht trekt nu langs andere plekken, zoals de nacht
langs de evenaar verschuift
je wilt huilen naar de maan van dit armzalig bestaan
herdenken voelt verdacht veel als wachten
op die boemerang van het verleden
zoveel gruwel en in naam
van wat?
ik wil mensendaden niet beschrijven
als een onvermijdelijke kracht
wat je met twee armen en benen kunt doen
is even wonderlijk als beestachtig
hoe meer je weet hoe meer
het je de adem beneemt
je wiegt je eigen hoofd als troost
hoe is het mogelijk dat iemand hier
ooit in heeft geloofd?
