Foto: Ton Huizer.
Ze komen en gaan in stilte
Kijken neer vanaf het hoge plafond
op kalende kruinen, verschaald bier
en het stromende water
waarin ooit ook hun glazen werden
gespoeld
Door het glas in lood zien ze een
stad die van haar ankers lijkt
losgeslagen
en in de diepte blijft de diepgang
ver te zoeken
Rond het uur van de wolf, ver na
sluitingstijd
komen ze samen aan de bar van
hun oude café
Veilig achter dubbele sloten
naast hun verkleurde foto’s aan de
wand
Om het glas te heffen op een
langverwacht weerzien
en het voorrecht van
hun onsterfelijke afwezigheid
Ton Huizer
