je bent bloed en munt
mens en monument
een wildvreemde
met een bekend gezicht
een ceremoniemens
dat als duur servies
voor speciale gelegenheden
uit de kast wordt gehaald
je mag lachen, maar niet te breed,
anders houden ze niet meer van je
jouw geluk wordt gewogen
in belasting en staatsschuld
wat je had kunnen zijn:
lid van het buurtcomité
buschauffeur in een middelgrote gemeente
moppentapper, slager, directeur
van een beschuitfabriek
ik zie een man met twee benen
die zo goed als het gaat
doet wat er van hem wordt gevraagd
je draagt de zeeschildpad naar zee
je danst met wezen
je wuift bedeesd
je weet heel goed
dat elke uitgestoken hand
zich kan ballen tot een vuist
je weet nog beter
dat elke lach bestaat uit tanden
ze dragen je hier vooralsnog op handen
dat heet
een wankel
evenwicht
Elfie Tromp
Op donderdag 27 april viert koning Willem-Alexander met zijn gezin zijn verjaardag in Rotterdam. Stadsdichter Elfie Tromp schreef voor deze dag haar derde stadsgedicht, getiteld ‘Ceremoniemens’. In het gedicht schetst de stadsdichter een genuanceerd beeld van het koningschap. We leven in een tijd onder druk, waarin ook de rol van de koning niet meer als vanzelfsprekend wordt ervaren; bedreiging is bij publieke figuren schering en inslag, maar vooralsnog worden hij en zijn functie gevierd; dat is, zo eindigt zij, een wankel evenwicht.
