1
Wanneer zij beseft
dat zij lang onderweg is,
geen koers kan bepalen
of zij herkent elke plek –
laat zij zich gaan,
vlucht zij de tijd uit,
terug naar haar oorsprong
gaat ze daar weer.
Je wilt haar hier houden,
desnoods in een crypte,
maar zij weet verstening
steeds tegen te gaan
en daalt naar de aarde,
scheert weer omhoog.
Zo neemt zij afscheid,
je moet blijven roepen.
2
Je vermoedt dat zij vroeger
geleefd heeft aan water,
je zoekt nu haar sporen,
wat liet zij uiteindelijk na?
Zou zij terugzijn
op een onvindbaar eiland,
of rust zij soms
bij een sarcofaag?
Vleugeldieren,
rotsvast gehouwen,
je ontdekte ze pas
in het oude Egypte.
En dan de zangers,
blind van vertrouwen,
zagen ze haar
voor een sirene aan?
Maak geen foto’s meer
vol perkament en
op hetzelfde moment
beweegt zij weer.
Dirk Kroon
Het gedicht ‘Dooltocht’ maakt deel uit van de cyclus ‘De vogelvrouw’, uit de bundel Verzamelde liefdesgedichten, waarin de in Rotterdam woonachtige dichter, essayist, prozaïst, bloemlezer en vertaler Dirk Kroon een royale keuze heeft samengebracht uit de gedichten die hij schreef in de periode 1965-2015. De bundel verscheen eind oktober bij uitgeverij Liverse.
