naar Loyce Gayo’s ‘How we forget’
we vergaten dat we stadse wezens waren
we vergaten jou, rotterdam
we vergaten wie zich hier thuis noemt
we vergaten dat thuis weinig meer is dan een plek
waarvan je verdreven kan worden
& als onwenselijk gebrandmerkt
we vergaten hoe wij marketingtaal werden
de aantrekkingskracht van de meerdere minderheid
we vergaten dat Babel ook een plek was waar we verschilden van elkaar
tot mindere goden ook deze veelvoud vreesden
maar dat haar verhalen nog altijd zingen
we vergaten wederopgebouwde gronden
we vergaten dat we gronden nog steeds wederopbouwen
we vergaten hoe cultuur een dynamisch organisme is
en dat ook het onze ooit zal kantelen
ik vergat mijn plek
of misschien interesseerde het me geen fuck
we vergaten dat sommige buren dromen
van weinig meer dan wat vierkante meters
in de stad, zonder dreigende exodus
we vergaten de exodus, de rotterdamwet
we vergaten hoe we zeiden dat er hier geen plek voor iedereen
we vergaten drie opties, wooncarrières & beleidsambities
ik vergat mijn schuld & het gewicht ervan op mijn hoofd
ik vergat mijn hoofd & hoe ook deze de stad verkoopt
als cultureel exportproduct
ik vergat mijn pen & mijn poëzie
ik vergat hoe ze een stem versterken
als ze je stadsdichter noemen, vragen te reageren op dit alles
& je achterlaten in het ongemak
omgevormd tot mooie zinnen voor wat waardering
je snapt het niet
je bent al vergeten met wie je was, vandaag in de stad
je vergat alle mensen die zich daar bewogen
wie er at, of lachte, zich haastte of uitrustte
of whatever
maar je herinnert je de overwaarde, toch?
& hoe enthousiast je daarmee?
je herinnert je hoe je op Kade alle producten kan vinden
van mensen waar je verder niets mee te maken wilt hebben
totdat je wilt tonen hoe divers we hier zijn
weet je nog, hoe grootstedelijk dat voelde?
ik vergat waarom ik dit schreef
ik vergat of ik enkel wat te zeuren had
of dat ook ik de mensen in de stad vergeten was
die er aten of lachten, zich haastten of uitrustten of whatever
maar ik herinner me hoe dit gaat
herinner me hoe grootstedelijk dit voelt
ik vergat dat ikzelf wederopgebouwde grond was
je bent al vergeten dat ik mijn hoofd vergat, weet je nog?
we vergaten dat sommige buren, elke dag bewegen
langs vierkante meters van een ingerichte stad
waarvan beleid bepaald heeft dat het nooit voor hen bedoeld was
we vergaten dat sommige buren blijven vechten
voor hun plekje in deze stad
we vergaten dat sommigen enkel aandacht hebben
voor drie opties, wooncarrières & beleidsambities
of misschien interesseert het ze geen fuck, weet je
soms vergeet ik hoe moeilijk het is
om te onthouden
Dean Bowen
Van ‘Exodus’ is een korte film gemaakt, die op 24 januari 2020 in première gaat tijdens de RTM-dag van het IFFR. Lees hier meer.
