Gaandeweg
laat het leven
langzaam los
wat ertoe deed.
—
Het was de prachtige Provence
die ons een tijdeloze droom bezorgde,
met delicate dorpjes die wij hongerig bezochten,
de zonnebloemen die het licht verlekkerd volgden,
de kleurrijke velden met lavendel als beste ingrediënt,
waarna de rijkelijke maaltijd nog moest beginnen.
—
Vandaag wil je lezen,
je loopt naar de brede kast
om een boek uit te zoeken
en ziet de talrijke exemplaren
die je waarschijnlijk nooit meer
zult lezen en, erger nog, de collectie
zeer dierbare titels die je zeker
niet opnieuw zult kunnen lezen.
—
Je ziet haar zomaar in de kamer zitten
en je haalt vertrouwde vergezichten boven.
Haar eerste glimlach die je in geen eeuwen
zou vergeten, de verbijstering die zij onderging
toen zij onbevangen voor het eerst omhoog keek
naar het hemelgewelf in de Sixtijnse kapel,
vijfhonderd vierkante meter in omvang, waaraan
het genie dat Michelangelo was, vier jaar wijdde.
Het bleek het helemaal waard te zijn, toen je een
vorm van aanbidding in haar open ogen waarnam.
—
Wat je machtig was
heb je domweg verloren,
je zoekt daarom
naar wat je nog kunt.
Wat je was
raakt weldra vergeten,
wat je nog bent
is ronduit niet veel.
Kunnen en zijn
wil je vervoegen,
ze kennen beide onvoltooid
blijvend een voorgoed verleden tijd.
Dirk Kroon
Uit: Gekortwiekt, Liverse, 2024
Gekortwiekt is de vijfentwintigste dichtbundel van Dirk Kroon die onlangs bij uitgeverij Liverse in Dordrecht verscheen. Eerder verschenen bij diezelfde uitgeverij onder andere Vogelvrij (2023), Na de vogels (2021), Onder de vogels (2019) en de verzamelbundel Op de hoogte van de vogels (2017).
