(door Liliane Waanders)
Het zou haar geen tweede keer overkomen. Zoveel was zeker. Nadat ze de nodige ambtenaren gesproken had en zeker wist dat het tot iedereen die het weten moest was doorgedrongen dat de tekening die begin juni door iemand van Beeldkanon op de stoep voor haar galerie gemaakt zou worden geen graffiti was, maar kunst in het kader van de Language & Art Gallery Tour van Poetry International, kon de galeriehoudster rustig gaan slapen.
(Vorig jaar namelijk spoot de Roteb Service Diepreiniging buiten haar medeweten vanwege het streven naar een schone stad een tekening van Michael van Kekem weg.)
Maar toen begon het op 4 juni in Rotterdam ongelooflijk hard te regenen… en bleek er na de bui weinig meer over van het kunstwerk van Remmelt Oosterhuis.
Nelly Voogd van Galerie V’Arts vertelde me vlak voor de officiële opening van de Language & Art Gallery Tour wat haar nu weer was overkomen. Ik was niet van plan om er dit jaar woorden aan vuil te maken. Maar toen bracht Maria Barnas – tijdens Poetry is in Witte de With Center for Contemporary Art haar ‘That Slow Nightfall’ te zien – een kunstwerk van Marcel Broodthaers ter sprake: ‘La pluie (Projet pour un texte)’. Broodthaers zit in de stromende regen te schrijven. Wat hij schrijft, wordt onmiddellijk weggewassen. Het deert hem niet dat de inkt de kans niet krijgt om op te drogen. Dat niemand ooit zal lezen wat hij aan het papier toevertrouwde.
Toen was het bruggetje gauw gemaakt.
