Het moest er maar eens van komen
je zeurt al een tijdje
vandaag gaan we je urn bekijken
een tuinman wijst ons de weg naar
het aardewerk
een ruw kiezelpad langs wat bomen
gebroken kinderkopjes uit de
straten van onze jeugd
favoriete vloerbedekking van
strafkampen en knekelvelden
we lezen je naam, ik hoor je rustige
stem in mijn pot van bot
het bevalt je maar matig
deze duiventil voor kleiduiven, dit
archief vol volle asbakken […]
(door Marjolein Roozen)
rijdag sloot De Likt het programma in de Jurriaanse Zaal af tijdens Poetry International. Allereerst vind ik het heel tof dat Poetry de band programmeerde. De Likt verdient een plek op dit podium, met hun actuele geluid en ras-Rotterdamse teksten. Hoewel het juist die teksten zijn die voor mijn feministische hart (en op nog wat andere vlakken) te ver gaan, krijg ik geen genoeg van deze band. Velen met mij, en hun optredens gaan dan ook vaak gepaard met een hossende menigte mensen voor het podium die helemaal los gaat onder het genot van een nodige hoeveelheid alcohol en/of andere substanties. Een contrast met de zaal waar wij ons op dat moment bevonden, met daarin een bijna volledig wit publiek met een gemiddelde leeftijd van zo’n 60 jaar dat keurig op zijn stoeltje bleef zitten. […]
Roberta Petzoldt wint ‘de Buddingh’
Jongerenprijzen voor Ted van Lieshout en Roelof ten Napel
Met haar succesdebuut Habitus wint Radna Fabias na de C. Buddingh’-prijs 2018 en de Awater Poëzieprijs en Herman De Coninckprijs 2019 óók deze eerste editie van De Grote Poëzieprijs. De prijs, € 25.000,- voor de beste Nederlandstalige bundel van het jaar, werd op de slotdag van het gouden Poetry International Festival uitgereikt samen met de C. Buddingh’-prijs, die naar Roberta Petzoldt ging, voor haar debuut Vruchtwatervuurlinie. […]
nez Boogaarts wordt vanaf 1 oktober de nieuwe directeur van Poetry International. Boogaarts is een ervaren bestuurder met ruime ervaring in stedelijke, landelijke en internationale netwerken, in zowel de cultuurpraktijk als politiek-bestuurlijke context. Boogaarts is nu directeur-bestuurder van de Zukunftsakademie NRW in Bochum, het centrum voor culturele diversiteit en cultuureducatie in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. Eerder was ze werkzaam als directeur van de Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur, cultureel attaché op het Nederlandse consulaat in Düsseldorf en directeur van de Stichting Internationale Culturele Activiteiten, de voorloper van Dutch Culture.
Boogaarts: ‘Het is een grote eer om dit mooie en onweerstaanbare festival met zo’n levendige geschiedenis van uiteenlopende ervaringen verder te mogen ontwikkelen. […]
(door Marjolein Roozen)
fgelopen vrijdag namen acht dichters het tegen elkaar op in de finale van de Poetry Slam Rotterdam. Bij een Poetry Slam draagt elke dichter voor uit eigen werk en bepaalt het publiek de winnaar. Na elk van de drie rondes stemt ieder op zijn of haar favoriet en degene met de meeste stemmen wint. De Leeszaal West zat vol, de sfeer was goed.
In de eerste ronde viel een aantal dichters op. Zo droeg Ko de Kok op bijzonder theatrale wijze een tekst voor, die ook nog erg geestig was. Hij kreeg een dag eerder te horen dat hij tóch aan de finale mocht deelnemen door het uitvallen van Sabine Lukovic.
De teksten van Ramona Maramis waren niet alleen grappig, maar ook actueel en op zeer droge wijze voorgedragen. Haar performance was wat gehaast en soms iets eentonig, maar door de consequente tekstkwaliteit vond ik haar boven haar medekandidaten uitsteken. […]
Foto: Floris Rietveld
Interview met Ahmed Aboutaleb
(door Dorien Dijkhuis)
Poetry International viert zijn vijftigste verjaardag. Reden voor het Rotterdamse festival om burgemeester en poëzieliefhebber Ahmed Aboutaleb te vragen een selectie te maken van vijftig gedichten uit de wereldpoëzie. Die bundel is er nu: Lees! ‘Poëzie is voor mij een eerste levensbehoefte.’ […]
Ze kijkt nooit terug
ood is haar haar, in het zonlicht licht het op en wanneer het regent, draagt ze het onder de kap van haar regenjas. Voorzichtig, alsof niemand op haar let. Ik kijk graag naar haar. Ze richt haar ogen nooit op, ze doet alleen haar werk en kijkt nooit terug. Aan het stuur hangen tassen en aan het bagagerek hangen twee tassen met postpakketten. Haar kleine handen schuiven nauwkeurig de brieven een voor een onder haar ogen; het juiste adres moet rijmen op de juiste gevel. Gevels waarachter harten kloppen. Hoe is het met haar gevel? Duwt ze wel eens een brief in haar eigen voordeur of doet een collega dat? De collega die af en toe een praatje maakt met haar en die ze tegenkomt en die roept dat ze misschien zal opkijken van het grote pakket dat bij haar thuis is bezorgd? […]
Bij voorspel hoort een biertje
en een likkie Vaselien
Dat scheelt een hoop getreuzel
is verzachtend bovendien
Dan nog tien minuten peze
koppie onder in het sop
Daarna spoele we de glazen
en schudde we het dekbed op
Sinds die hoogbouw in het
centrum, vervreemden we wat
in onze flat
Groepsseks bleek een uitkomst […]
(door Marjolein Roozen)
ondag bezocht ik Paginagroots: een Rotterdams podium voor jong talent op het gebied van proza, poëzie en spoken word. Toevallig was dit de 50e editie en daarmee ook de laatste die Derek Otte voor rekening nam als initiator, organisator en host.
Derek nam ons in woorden mee naar de allereerste editie van Paginagroots, destijds in Tarwewijk. Zijn moeder had wat flessen Freeway cola en borrelnootjes gehaald en hij rekende op zo’n veertig mensen aan publiek. Er stond tachtig man op de stoep. De kartonknutsels van de Rotterdamse Skyline die dienst deden als decor vielen bij het slotapplaus uit elkaar. Uit de audiofragmenten waarop half literair Rotterdam Derek bedankte voor zijn inzet bleek hoeveel Paginagroots in de tussentijd heeft betekend voor de stad. […]
(door Egbert van de Gronden)
apan heeft een nieuwe keizer waarmee een nieuw tijdperk is aangebroken. De verwachtingen zijn hoog gespannen: harmonie is het nieuwe toverwoord. Lukt het hem ook om te moderniseren, bijvoorbeeld om later zijn dochter op de troon te krijgen? Wie weet. In Nederland doen we daar niet moeilijk over, het koningschap is al nagenoeg matriarchaal. Na Alexander Amalia, hoewel ik het haar eigenlijk niet meer toewens. Toch leven er in Nederland sentimenten die het voor vrouwen niet makkelijk maken om een hoog ambt te bekleden. Er zijn nog steeds kerkgenootschappen die een vrouw op de kansel niet toestaan. In mijn krant werd daar tot mijn stomme verbazing nog uitgebreid aandacht aan besteed. In een van die artikelen citeert Trouw, want dat is mijn krant, de rector van de Theologische Universiteit Apeldoorn die zich schaart achter het voornemen van zijn kerkgenootschap om toch maar geen vrouwen op zijn kansels toe te staan. […]
