James

r heersen geen misverstanden langs de marmeren wanden van de roltrappen, in ’t gewelf waar doorheen de metro glijdt. Nu is er zelfs geen sprake meer van dat het andere oog eens traande. Waar James liep, met zijn vriend wijnkoopman Jan die het project leidde en Steven, de horlogemaker die het financierde. James legde zijn hand op de horizon om iets op te meten en zeker te zijn van zijn zaak. Of zijn stoommachine goed genoeg was voor het doel dat ze voor ogen hadden. Waar ze hem voor hadden aangeschreven, over lieten komen, korte zeeafstand voltooide op een schip. Vertrok uit Birmingham. Verdween uit ooghalmen met het bouwpakket aan boord. De mast niet lang daarna geplukt door ooghoeken aan de overkant. […]

De jongen van de Schelde

isschien dat ze zich vervelen achter hun voortgenummerde gezichten.
De vrouw zit bij de droge kale plant. In haar gezicht een smalle vijver, grotendeels onzichtbaar. De jongen op afstand in een filter. Durft naar niemand een hand uit te steken.
In zijn land een Schelde zeker. Waar hij slapende dieren bekijkt die niet van hem zijn.
Hij had de hele vorige maand moeite met de omheining. Handig als hij was, kreeg hij het niet voor elkaar. Dat was niets voor hem, handig als hij was.
Er bewoog een onderstroom in het weiland die liet verschuiven, verschuiven. […]