Ik open haar mond

n het bijzijn van de late zomervrucht, liggen handen als levendige verhalen die zijn grootgebracht. De bladeren bewegen in het goud van de dood en er liggen levendige verhalen die zijn grootgebracht in een schoot. Een schoot van een jas bij hoge muren van het leven. De hoge muren ooit aangeleverd en nu opzij wordt er geduwd. Terwijl de lucht straalt als een beiaardier. Ik open haar mond.
De nachten in haar takel ik naar boven, waarin de beiaardier met zijn ledlampen naarstig naar haar zocht. Naar wie ze ook. Ineens is daar geen sprake meer van – het spreken begint weer, komend vanuit handen in haar schoot. Het spreken rechtstreeks toegestaan door het koningspaar, de ministerraad en zelfs door de borsten van de ekster die handig hipt van gras naar stammig universum. […]

Maaltijden vloeien naar de zee

isteren hing een helder feest tablet in de lucht te kijken naar de stilte die lag aangemeerd op ieder blad. De stilte is begonnen voor het vallen van het zware donkergroene gewas.
De botten van bomen zullen weer worden begroet – donkerglimmende waarheden zullen dansen in een najaarsstorm.
Ik verzink steeds minder in welke vorm van futurisme ook. Er is geen enkele stijl in mij of in het bijzonder die ik in een toekomst zou willen uitwerpen. Schilderingen lopen in elkaar over. Maaltijden vloeien naar de zee en de heupen proberen het bladgoud te dragen in de kamer binnen. Bladgoud heupen / vloeiende maaltijden / bladgoud heupen / vloeiende maaltijden / bladgoud heupen / vloeiende maaltijden / bladgoud heupen / vloeiende maaltijden / bladgoud heupen / vloeiende maaltijden / […]

Ik mijd koolhydraten voorlopig

inimaal zes uren dienen plaats te vinden tussen twee maaltijden, beloof ik.
Het idee erachter? De aller-fijnste gelaatsuitdrukkingen moeten zich kunnen tentoonstellen – om dat te kunnen bereiken dienen mijn meest dandyachtige stegen diep in mij begaanbaar te worden gemaakt. Alleen een zorgvuldige spijsvertering die traag en niet overhaast te werk gaat, kan dit doel bereiken.
Want het lichaam loopt en kiest een vleugel in en uit een vermogen.
Dit lichaam moet niet vroegtijdig ten onder gaan.
De kamer schijnt helder in het park, overal worden tafels gedekt, de bewegingen gaan soepel.
Ze zijn eindeloos herhaald geworden, afkomstig uit de enorme silo der verzameling automatismen. […]