Het was het denken maar

k liep niet tegen huizen op maar de losstaande witgekalkte muur langs het pad richting de zee, wilde ik in een spleet van een seconde, met mijn schedel doorboren. De grote witte vogels vlogen met hun halzen aan hun koppen zonder besef van zichzelf en brachten me nergens naar toe, het waren hun zwevende bogen en het drijven op die bogen die mij bijna afgunstig maakten want zo was er in mij bijna niets veranderd dat er absoluut niet blijven wilde. Ik had besloten om naar zee te gaan en ik zag de blonde branding, ze begroette mij met haar ruis, ik sloeg mezelf tegen een wang, ik had me voorgenomen om toch een ijsje te eten omdat we in november – zeker eind november niet – nooit een ijsje eten. Ik zag de ijsco-tent op de boulevard en ook al was ik vroeg, de zaak had zijn luifel al geopend en de bakken met de verscheidene kleuren, het was zondag en er waren al mensen op het strand en het weer was goed en ook geschikt voor een verzameling honden, dus ik [...]

Kettingreacties

k verdien mijn geld met het geven van het vak Nederlands op middelbare scholen.

Ik probeer hun mondholtes zo goed mogelijk te kleden met een blinkend woord of een ‘O’, een ‘O’ die door hun vingers kan worden gedragen als een opening vol mogelijkheden. En wanneer ik hun holle binnenschepen zo goed mogelijk binnen laat lopen, vraag ik ze om hun teksten en de ideeën in hun teksten en de werelden daarachter. En dan kom ik met de trein thuis en neem plaats in mijn stoel en kijk naar het beeld dat ik van mijn salaris kocht, van een kunstenaar in haar atelier tijdens een open dag: Een beeld. Van marmer dat ongeveer dertig cm hoog is en een langwerpige vorm heeft, een paar rechte lijnen en sommige lijnen met een lauwe knik. In het binnenste van het vlak verandert de kleur van oranjebruin naar donkergroen. […]

De armen losgeworp

n het museum gooide ik mijn armen losgeworp,
eindeloos van de rivieren af kwam de klei, zo in
de armen losgeworp van mijn,
donkerblauw naar violet aan het oppervlak verstil –
ik mijn hysterie over het seizoen en
vrij willekeurig werd ik van chromatisch schone wijze,
toongeladderd handgeschept papier.
De stroom van gezichten bleef buiten,
in een getraliede kooi stond een kunstwerk met daarin
een stroom van gezichten buiten.
En ik stond binnen met mijn armen losgeworp,
iets naar voren gekomen.

Peggy Verzett