Zag Jules vannacht
in lijn acht
richting Spangen
Zwartrijdend in een lege
tram
Ik liep naar hem toe
maar het gangpad werd
langer en langer
Ik schoot geen meter op
De tram wel
Voor de poort van het
kasteel stond Ger Sax
van Voorden
zijn trouwe saxofonist […]
Jules Deelder (1944 – 2019)
Kerstmarkt in Jerez de la Frontera. Foto: Ton Huizer.
Er stond een ijsbeer voor de
deur
of ik nog wat lekkers in mijn
koelkast had
niet voor mijzelf hoor, maar
voor de kleine
sprak die lieve schat
ik had meteen met haar te
doen
de supermarkt mocht ze niet in
ze sliep in bad bij een vriendin […]
Deelder
De onderbrekingssaxofoon
legt zijn taal in het hart van de stad
Zoon van het water in de Maas,
staal in het schip
Ja, de horizon was een poot en
de zon een lint,
een regel een regel
uit de schelp geopend
En uitgeneveld
Peggy Verzett
het was het jaar 1966
het was via de radio
ik hoorde, het was avond,
lezen, prachtig de beschrijving
van een man met lang haar
tot ver over z’n schouders, met
een aktetas onder z’n arm
geklemd of z’n leven
ervan af hing, wat het
ongetwijfeld ook deed –
zo herinner ik z’n stem
over de radio in 1966
op die avond van ‘Poëzie in Carré’
deze regels, als ik mij deze goed
herinner, zijn mij altijd
bijgebleven, zodoende nu
denk ik aan de dichter
Jules Deelder.
Jan Wagenaar
fgelopen nacht is dichter, schrijver en performer Jules Deelder na een kort ziekbed overleden in het Erasmus MC. Zo maakte zijn familie bekend via uitgever De Bezige Bij. Afgelopen maand vierde de Rotterdamse nachtburgemeester nog groots zijn 75e verjaardag in De Doelen in Rotterdam, in aanwezigheid van onder anderen Hans Dulfer, Boris van der Lek, Benjamin Herman, Loes Luca en Wilfried de Jong. Bij die gelegenheid verscheen ook de verhalenbundel Hardgin.
Deelders familie staat met een gedicht stil bij zijn overlijden:
Zijn gaan is
een komen
Zijn komen
een gaan […]
Ik ben een wereldwijde dromer,
zo een die nooit op reis gaat.
Dus aan het begin van elke zomer
als de vakantie voor de deur staat
sluit ik mijn ramen en gordijnen
en leg de hoorn naast de haak:
thuis blijven en toch verdwijnen
dat is het doel van mijn vermaak.
Voor mij geen overvolle stranden,
geen verre vreemde buitenlanden,
waar ik mij eenzaam voel en verlaten.
Alleen thuis ben ik in alle staten,
want onder ons gezegd en gezwegen:
in Rotterdam kom je de wereld tegen.
Rien Vroegindeweij […]
Chelsea Hotel, New York. Foto: Ton Huizer.
(Een afscheid van Poetry International)
Hij hipt niet hop, spookt geen
word en slaat niet met
de deuren
Hij zwaait niet met zijn taal
schrijft nog met een pen
en leest van het papier
Zijn homo ludens is al lang
geleden overleden
en er lijkt geen tijd meer
voor zijn trage vragen naar
verdieping […]
Als een hoognodig rekwisiet
ij zit op de bank in het park en oh ja het park zit met haar mee. Grijze krullen, aangestaard door takken, de rimpels afgedrukt in de basten, haar handen weten al lang van het waaien met de woordvlagen in de windkinderen. Wanneer het windstil is, ja het is windstil in het park waar niemand zit en waar zij eigenlijk op ieder uur – zij kan op ieder uur weer verschijnen als een hoognodig rekwisiet. Want iedere dag is dezelfde dag, dezelfde trechtervorm waarin iemand glijdt als een zitter op een bank zich begeeft om nooit of in dat geval, voor altijd – . En overal is daar weer de overkant. De jonge aanplant tussen oude bomen, zij gedragen zich goed. […]
