De gestalte

ommige meeuwen naderen tot aan de rand van de voeten en wijken terug.
Alsof ze twijfelen of de gestalte hun gunstig gezind is, de gestalte die met zijn rug naar het water staat en daarin gespiegeld wordt. Misschien dat ze de tijd nemen om te wennen aan de vreemde gelijkenis van de gestalte met zijn spiegelbeeld. Dat in de gele ogen van de meeuwen, een vreemde dubbele vorm vanuit de lucht viel waar te nemen. Eerst de gestalte van bovenaf gezien als een stip die begon bij het hoofd, daarna de langgerekte kribbelende vorm die uitliep in de stip van het dwarrelende hoofd. Twee vormen hadden met elkaar te maken, hoe precies wisten de meeuwen niet. […]

James

r heersen geen misverstanden langs de marmeren wanden van de roltrappen, in ’t gewelf waar doorheen de metro glijdt. Nu is er zelfs geen sprake meer van dat het andere oog eens traande. Waar James liep, met zijn vriend wijnkoopman Jan die het project leidde en Steven, de horlogemaker die het financierde. James legde zijn hand op de horizon om iets op te meten en zeker te zijn van zijn zaak. Of zijn stoommachine goed genoeg was voor het doel dat ze voor ogen hadden. Waar ze hem voor hadden aangeschreven, over lieten komen, korte zeeafstand voltooide op een schip. Vertrok uit Birmingham. Verdween uit ooghalmen met het bouwpakket aan boord. De mast niet lang daarna geplukt door ooghoeken aan de overkant. […]