(recensie – door Ton Huizer)
U heeft er vast wel eens een aangetroffen. Achtergelaten in het openbaar vervoer of naast een gescheurde vuilniszak. Dichtbundeltjes vol zinloze metaforen waar geen touw aan vast te knopen valt. Of gesigneerde dundrukjes vol weltschmerz en onvervuld verlangen, meestal uitgegeven in eigen beheer. Afgesloten met een stevig opgeklopt curriculum vitae van een pagina of langer. Gelukkig kan het ook anders.
Kortgeleden kreeg ik de laatste novelle van Egbert van de Gronden onder ogen. Een auteur die in 2019 werd genomineerd voor de Donner Boekenprijs met zijn verhalenbundel Oog in oog. […]
