• Home
  • LETTERENAGENDA
    • ARCHIEF LETTERENAGENDA
  • OVER ONS
  • LINKS

Gelabelde berichten Peggy Verzett

Peggy Verzett ontvangt eerste Jana Beranováprijs

7 oktober 2019
Peggy Verzett ontvangt eerste Jana Beranováprijs

e eerste Jana Beranováprijs, vernoemd naar een levende Rotterdamse dichter, is toegekend aan Peggy Verzett voor haar baanbrekende en eigenzinnige poëzie. Verzett (1958) debuteerde in 2005 bij Van Oorschot met de bundel Prijken die buik. Bij Querido verschenen sindsdien Vissing (2010) en haar vliegstro (2016). Een voorpublicatie uit haar nieuwe dichtbundel die begin volgend jaar bij Querido verschijnt is hier te lezen. Voor Letteren 010 schrijft Verzett de maandelijkse column Mede Mensch.

Stichting Woordnacht reikt de prijs met ingang van 2019 jaarlijks uit aan een auteur uit het Nederlandse taalgebied voor wie de artistieke vrijheid en integriteit vooropstaan; zonder te hechten aan waardering op basis van conventionele, modieuze en morele criteria. Aan de prijs is een bedrag verbonden van 3500 euro. […]

lees meer >

Voorpublicatie

4 oktober 2019
Voorpublicatie

en experiment met een hond op de dagopvang liet ook positieve resultaten zien. Eén groep kreeg bezoek van een vrijwilliger met een hond; in de controlegroep las een vrijwilliger voor. In de voorleesgroep veranderde niets. In de ‘hondengroep’ daarentegen leefden de bewoners op: er werd gelachen, gepraat en veel naar de hond geroepen. Het effect van de bezoeken bleek echter niet blijvend: bij de nameting werden geen verschillen in gedrag gevonden ten opzichte van de groep.

in de middag zijn fluwelen bloemen

uit het beeldje van een paardje opgekomen
droegen we ooit bijen bij sluik haar?
het craquelé uit je mond
is in het bijzettafeltje ingelegd

sus ees ees toors

ik stapte op de witte klakbes
‘klak’  antwoordde de witte klakbes
‘klak’ […]

lees meer >

Mede Mensch 25

27 september 2019
Mede Mensch 25

Al een tijd niet meer

eestal in de verte haar geruite blouse. Schuifelend en voorovergebogen. Op een gegeven moment de rollator. Na de stok kwam de rollator. Haar helder afvinkende irissen waarmee ze naar de singel. De bomen. Vogels in en uit onder luid gekrijs of zacht – vogels kunnen blaten, zei ze. Haar politieke held schreeuwde. Onweersbuien en er was niemand die op durfde te staan. Ze had er woorden voor. Ze had er geen woorden voor. Op de Schiekade, ineens. Zij daar? Starend naar een roodgeverfde gevel. Rode postvakken. Daar heerste het onrecht ook al. Pen uit het bundeltje op haar borst. Notities maken op de variabelen van de ongebreidelde modderstroom die onrecht heette. De wond wilde niet genezen. Been sleepte. […]

lees meer >

Mede Mensch 24

4 september 2019
Mede Mensch 24

Manhond

riendelijk glimlachende manhond loopt met blotebillengezicht – het blotebillengezicht dat het niet erg vindt om als tweede te eindigen om precies te zijn – over stoep langs singel zoals manhond iedere dag wandelt langs singel op stoep.
Iedere dag aan elkaar binden met het water, de rieten armen, stammen, tegels, overgangspaden, verlaten verklaringen, gebeden uit gebogen hoofden, dreigingen (de gehalveerde) die in de neus prikken en manhond doen niezen; hij zit er niet mee, het zijn zijn mogelijkheden, iedere keer. […]

lees meer >

Mede Mensch 23

24 juli 2019
Mede Mensch 23

Met je ingeknikte been en toch ligt het pad

e knik in je linkerbeen is waar het mij om gaat, die naar binnen gebogen vorm die direct in ieders pupil springt en je inkadert in het kadaster van de onmogelijkheid, want je heet zeker een invalide te zijn? Met je ingeknikte been en toch ligt het pad hier en daar, de zomer er overheen, de geur van de linden als je welkomstvitrage, die stappen van je ingeknikte been, de huizenreeks steekt helder af tegen blauwe toestellige lucht en is veel te recht, en ja de hoogbouw kan eens wat meer overnemen – al die luchten, lichten en ruimten, wat moet je ermee wanneer je staat op de cementen kelderluchten van je eerste grondvesten? […]

lees meer >

Mede Mensch 22

2 juli 2019
Mede Mensch 22

Loopt hij, loopt hij, loopt hij, loopt hij

ij loopt en als hij loopt, loopt hij. Loopt hij, loopt hij, loopt hij, loopt hij – in zijn lopen loopt hij duizend keer meer. Gekleed in korte broek en een pet op het hoofd. De gitaarspeler van ACDC lijkt als voorbeeld te hebben gediend. Maar geen schokkend bovenlijf in zicht dat naar voren knakt bij hem die zo rechtdoor kan lopen en linksaf slaan en om een hoek glippen langs de roekeloze gedachte van een voorbijganger. Een kleine plastic vierkanten rugzak hangt als een postzegel op de licht gebogen rug. Licht gebogen en voorover, de neus achterna wanneer het koud of heet is, het weer maakt helemaal niet uit. Soms ontdekt een mens de kleren waarmee hij geboren werd al droeg hij ze bij geboorte nog doorzichtig. Waarin hij altijd loopt. Je moet beweeglijk blijven. Lopen demonstreren door alle tijden heen. […]

lees meer >

Mede Mensch 21

27 mei 2019
Mede Mensch 21

Ze kijkt nooit terug

ood is haar haar, in het zonlicht licht het op en wanneer het regent, draagt ze het onder de kap van haar regenjas. Voorzichtig, alsof niemand op haar let. Ik kijk graag naar haar. Ze richt haar ogen nooit op, ze doet alleen haar werk en kijkt nooit terug. Aan het stuur hangen tassen en aan het bagagerek hangen twee tassen met postpakketten. Haar kleine handen schuiven nauwkeurig de brieven een voor een onder haar ogen; het juiste adres moet rijmen op de juiste gevel. Gevels waarachter harten kloppen. Hoe is het met haar gevel? Duwt ze wel eens een brief in haar eigen voordeur of doet een collega dat? De collega die af en toe een praatje maakt met haar en die ze tegenkomt en die roept dat ze misschien zal opkijken van het grote pakket dat bij haar thuis is bezorgd? […]

lees meer >

Mede Mensch 20

6 mei 2019
Mede Mensch 20

Nu was hij de keeper

akkels, de magnolia staat in bloei. Al het getulp aan de takken duurt nog voort in kostbare magnoliatijd. Venus komt dadelijk aanvaren staande in een schelp. Adem hangt losjes in bomen en laat jonge blaadjes ritselen. En er wordt gevoetbald op het veld.
Een dolfijn staat afgebeeld op zijn halve broek. Als papa terugschiet stopt hij met zijn voorvoetje de bal precies. Als een fakkel opgebouwd uit honderd fakkels, staat de magnolia steeds in bloei.
En nu scheert de bal laag over de heg. De dolfijn duikt en weer heeft hij de bal en houdt hem stevig vast. Nu was hij de keeper. Hij kan alles en hij kan nog veel meer want alles is in het eerste paradijs, maar er is nog een tweede en derde. Hij laat zien hoe moeilijk te stoppen deze bal al was in het eerste en wijst op de zijkant van zijn knie. […]

lees meer >

Mede Mensch 19

28 maart 2019
Mede Mensch 19

Hij neemt heel goed zijn plaats in

e rekken staan al buiten. Het oranje plastic over de lp’s is er ook afgehaald.
Dat betekent dat hij er al is geweest. Er hangt ook een plastic zak aan de klink van de deur en de deur is gesloten.
Er zitten broodjes in, hij zal misschien naar het Centraal Station zijn voor zijn krant. Hij leest de krant op zijn stoel in de zon. De zon schijnt vandaag ongekend. Het is nog nooit zo voorgekomen – een record is het, een record als een trompetsolo.
Maar dan komt hij zo weer terug. Zijn handel vloeit weer. Hij komt zeker terug. De werkzaamheden aan het station verlegden de route langs zijn winkel zo grondig dat hij zelf ook verdween. Vaste klanten bleven weg, zei hij. Een terugval in inkomsten, maar nu glanst de glazen plissérok van het nieuwe station voor hem. […]

lees meer >

Mede Mensch 18

27 februari 2019
Mede Mensch 18

Het goud van het Weena is niet meer

et mist. De stad is bijna verdwenen. Veertig meter zicht ongeveer; het goud van het Weena is niet meer. Achter de glazen pui zitten mensen, zij kijken naar buiten. Iedereen verdwijnt in een ander landschap. De moeder met haar kind, zal lopen naar haar nauwe steeg waarin het wasgoed alles bij elkaar hangt; kindergeluid, reinheid, regelmaat. De jongen van dertig rijdt straks over de slingerende weg van een berg, vliegt dan bijna uit de bocht want de waarschuwingsborden hebben eerder gefaald. In de diepte van het ravijn, ligt een oud autokarkas. Linkerdeur opengeklapt. Binnenkant van leer, vaal verkleurd in de hittevingers van de zon. […]

lees meer >
« Meest recente«...34567...»Minst recente »

Letterenagenda

  • Dag van de Literatuur
    • 23 maart 2023
    • De Doelen
  • Guiding Voices #13: Mohsin Hamid
    • 24 maart 2023
    • Paradijskerk
  • Boekpresentatie: ‘Het zinderen van de dagen’ van Marianne Grootenboer
    • 26 maart 2023
    • Boekhandel Donner
  • Toneel Lees Club West
    • 7 april 2023
    • Leeszaal Rotterdam West
  • Workshop Poëzie schrijven met Peter Swanborn
    • 7 april 2023
    • Online
  • Alle evenementen

VOLG ONS

Bezoek onze facebook pagina

CATEGORIEËN

  • NIEUWS
  • GEDICHTEN
  • COLUMNS
  • QUOTES
  • RECENSIES

NIEUWSARCHIEF

ARCHIEF VERZAMELDE WERKEN / VLR

  • VERZAMELDE WERKEN / VLR
    • NIEUWSBRIEVEN VW / VLR

TAGS

Ahmed Aboutaleb Alex Boogers Anna Blaman Prijs Anne Vegter Bas Kwakman Bibliotheek Rotterdam Boeken Boekhandel Donner bombardement Daniël Dee Dean Bowen Derek Otte Dirk Kroon Elfie Tromp Elten Kiene Erasmus Ernest van der Kwast Ester Naomi Perquin Feico Houweling Frans Vogel Gedichtendag Hester Knibbe Jana Beranová Jules Deelder Liliane Waanders Manuel Kneepkens Mede Mensch Myrte Leffring Passionate Bulkboek Peggy Verzett Peter Goedhart Poetry International Poëzieweek Raoul de Jong Rien Vroegindeweij Rotterdam Rotterdams Letterenoverleg Sanneke van Hassel schrijfwedstrijd Stadsdichter Ton Huizer Verzamelde Werken VSB Poëzieprijs Woordnacht Write Now!
CONTACT
info@letteren010.nl
FACEBOOK PAGINA

Pure Line theme by Theme4Press  •  Powered by WordPress Letteren 010  ALLES OVER LETTEREN IN ROTTERDAM