(door Pim Wiersinga)
In de 16e eeuw waarde de geest van Erasmus over de Zuid-Hollandse wateren. Anders dan mij en veel leeftijdgenoten met de paplepel werd ingegoten, was het niet een en al reformatorische rechtzinnigheid wat de klok sloeg in de opstand tegen den Spanjool – beter gezegd, tegen het centrale gezag. […]
(door Liliane Waanders)
Toen Stefan Nieuwenhuis in het kader van Duplex – een verzameling grafische gedichten – de Rotterdamse dichter Daniël Dee koppelde aan de Rotterdamse tekenaar Robert van Raffe, was al snel duidelijk dat zij ‘iets’ met Rotterdam zouden gaan doen. ‘Noem het iets grootstedelijks’, licht Daniël Dee die keuze in een interview in de VPRO Gids – ‘Betekenisbotsingen en nieuwe weggetjes’, door Janne Reinsma – toe. ‘Iets rauws en moderns’, noemt Robert van Raffe het in hetzelfde gesprek. […]
(door Liliane Waanders)
Om tien voor half vijf is er nog niemand te bekennen. De boekhandel is leeg, op een paar klanten na. Uit niets blijkt dat hier over ruim een half uur een boekpresentatie plaats zal vinden. Om de tijd te doden ga ik nog een kop koffie drinken aan de overkant. Als ik terugkom, ziet het zwart van de mensen. Hier wordt niet zomaar een boek ten doop gehouden. Hans Sleutelaar is iemand in de Rotterdamse literaire scene. Daarom konden er geen mensen meer bij, toen Sleutelaar worden: herinneringen van en aan een zwijgende dichter een paar weken geleden aan het grote publiek voorgesteld werd. […]
(door Liliane Waanders)
Het leek de omgekeerde wereld: Michel Faber die Kim van Kooten interviewt. Hoe hoog ik de schrijfcapaciteiten van Kim van Kooten ook acht, voor mij is ze ook na Lieveling nog altijd een scenarioschrijver en geen auteur van romans. […]
(recensie – door Liliane Waanders)
Voor de verhalen had ik De ochtenden – de keuze die Jan van Mersbergen maakte uit de verhalen van Sanneke van Hassel – niet hoeven lezen. Die verhalen kende ik bijna allemaal. Bijna allemaal, want ik las IJsregen, Witte veder en Ezels al eerder. Alleen aan Hier blijf ik kwam ik niet eerder toe.
Hier blijf ik is een ander boek dan IJsregen, Witte veder en Ezels en de verhalen zijn van een andere orde dan die in de eerste drie bundels. […]
(recensie – door Liliane Waanders)
Ik weet nog dat ik naar de beelden van de bewakingscamera keek. Ik weet nog hoe verbaasd ik was: zo eenvoudig is het dus, schilderijen stelen uit een gerenommeerd museum. Ik weet ook nog dat ik foto’s zag waarop te zien was waar de schilderijen hadden gehangen. En ik weet nog dat ik dacht dat van de daders voorlopig elk spoor zou ontbreken en dat de schilderijen voorgoed van het kunsthistorisch tableau geschrapt konden worden. […]
