Koolhoven FK 23 Bantam (vechthaan) in 1918 ontworpen door Frits Koolhoven. Foto: Rijksmuseum Amsterdam.
De stoere vechthaan staat
startklaar
zijn sterke vleugels gespreid
voor een vlucht naar
de wolken
de wolken van Van Ruisdael
hoog boven het straatje van
Vermeer
maar vluchten kan niet meer
de startbaan is te kort […]
De podcastreeks Rotterdamse Iconen over het Rotterdamse culturele erfgoed is met het verschijnen van aflevering 10 over het Centraal Station voorlopig tot een einde gekomen. In de periode mei tot november zijn op regelmatige basis afleveringen verschenen over een aantal iconische gebouwen, bruggen en kunstwerken die mede het DNA van Rotterdam bepalen. De verschillende afleveringen zijn:
1. Zadkines ‘De Verwoeste Stad’ / 2. De Euromast / 3. Het Witte Huis / 4. Het ss Rotterdam / 5. De Erasmusbrug / 6. Kabouter Buttplug / 7. De Hef / 8. St.-Laurenskerk / 9. De Kuip / 10. Centraal Station […]
Ahmed en ik
samen op een bankje
Ahmed telt zijn kraaltjes
ik mijn zegeningen
een muilezel scharrelt
wat rond
de Willem Ruys slaapt
aan de trossen
laag najaarslicht kleurt
het water van de Maas […]
Verkiezingen in Stockholm. Foto: Ton Huizer.
Meneer de Wit doet weer mee dit keer. ‘Stemmen is een burgerplicht’, zijn oude vader zei het zeventig jaar geleden al. Als we toen niet waren gaan stemmen zaten we nu nog met een tekort aan woningen en veel te grote schoolklassen, sprak hij vol overtuiging.
De stempas is al bezorgd en netjes opgeborgen. Meneer de Wit weet alleen nog even niet waar. Hij is al wat ouder, het geheugen wordt wat minder. Ook de kieslijst is inmiddels op de mat geploft. Een handzaam stukje drukwerk, zo’n 60 cm lang en bijna één meter breed.
In een prettig, ook voor oudere ogen leesbaar, lettertype. […]
Slecht nieuws dames en
heren, dit virus laat zich
niet vaccineren
a brave new world ligt in
uw verschiet
hoe u ook wendt of hoe
u ook keert
ophokt en isoleert
het zal u niet baten, het
baat u niet
maar kijk uit uw venster
wat loopt daar op straat […]
Moeder natuur schudde haar
stofdoek uit
en een wolk grenzeloze groei
dwarrelde uit ons venster op
de wereld
Achter sociale dijken
veranderde onbevangenheid
in waakzaamheid
De viroloog wacht op Godot
in een theater
vol vervreemding
Ton Huizer
Ik woon nog in zwart-wit
tussen kartelrandjes
ik lach, dus het gaat goed
iedereen is er nog
en ik weet alles al
maar de hoekjes laten los
mijn bladzij is gescheurd
straks ben ik oud papier
is er niemand meer […]
Ik vier een verre dwaze
moeder
ik vier de jaren van mijn
jeugd
ik vier vergeten idealen
ik vier de weemoed
en de deugd
ik vier de handen in het
hospice
ik vier het redden van een
kind
ik vier het vorstelijk besef
dat ik de schaar ben
niet het oranjelint
Ton Huizer
