een spoor meer

Van wat ik in de zomer zag,
en toen nog volgde – de mistbank me op de keper beschouwt, niets wilt dresseren, dan verschuiven traag, de geest trager en licht minder
A vormen A inhouden A licht steeds kouder in een geheel van volledige kapitale A groot
Vandaag loop ik vroeg buiten bij bomen op bezoek die backgammon spelen
Ik zal mijn steentjes verzamelen en bij hun takken een kleur aangeven van november
Met mijn vinger de hoogte van de zomer, grassen in Italië waar ik verstrikt raakte in vier horizonnen […]

k zag de foto hangen, ze had woorden op haar mond,

daar waren ze blijven plakken,
de schemer trok ze nog bloesemachtiger op de foto naar voren –
vooral in de herfst kwam ze rijzen uit haar stille tuin als een vrouw
met haar spade en roze handschoenen, haar dennenbomen
kijken nog steeds nergens van op, ze missen haar naderingen,
haar opkijken vanuit haar ceruleumblauwe irissen, haar handen
over hun schorsachtige neigingen, haar stem vol verrukkingen.
En de koude lotus draagt een stille mond.
En de hartappel stuurt nog steeds e-mails die ergens aankomen.
Haar achtvorm was schitterend. […]