Het is 2025
ij zingen niet meer voor Bob,
we maken hem niet meer groot,
ook niet zijn kwartsen in zijn binnenste
We liggen tussen stengels van gewassen
Knopen, we horen de wind in onze vezels,
gedrenkt worden we in het blauwgrijze
van de lucht
We houden van de grond, onze hoge stelen,
de onderkant van onze nog dichtgevouwen vruchten
We liggen niet meer op onze knieschedels
Peggy Verzett