(door Liliane Waanders)
Als ik aan Mongolië denk, denk ik aan eindeloze vlaktes. Steppen met af en toe een joert. Een landschap mooi van eentonigheid. Gebied dat het uiterste vergt van zijn bewoners. Mens en dier zijn overgeleverd aan de omstandigheden. Zomer en winter houden er huis.
Nergens is Nederland zo extreem. Maar terwijl ik zijn gedichten lees, begrijp ik waarom Kees Francke (opgegroeid en opgeleid in Rotterdam) ze in een fictief West-Mongolië situeert. […]
(door Liliane Waanders)
Om tien voor half vijf is er nog niemand te bekennen. De boekhandel is leeg, op een paar klanten na. Uit niets blijkt dat hier over ruim een half uur een boekpresentatie plaats zal vinden. Om de tijd te doden ga ik nog een kop koffie drinken aan de overkant. Als ik terugkom, ziet het zwart van de mensen. Hier wordt niet zomaar een boek ten doop gehouden. Hans Sleutelaar is iemand in de Rotterdamse literaire scene. Daarom konden er geen mensen meer bij, toen Sleutelaar worden: herinneringen van en aan een zwijgende dichter een paar weken geleden aan het grote publiek voorgesteld werd. […]
(door Liliane Waanders)
Het leek de omgekeerde wereld: Michel Faber die Kim van Kooten interviewt. Hoe hoog ik de schrijfcapaciteiten van Kim van Kooten ook acht, voor mij is ze ook na Lieveling nog altijd een scenarioschrijver en geen auteur van romans. […]
(door Liliane Waanders)
Hoewel Abdelkader Benali inmiddels al weer jaren in Amsterdam woont, verloochent hij zijn Rotterdamse roots zelden. Terwijl hij niet eens in Rotterdam geboren is, maar in Ighazzazen.
‘I is Ighazzazen. Volgens de achterflap van Bruiloft aan zee ben ik daar geboren. Mooi dorpje, maar niks voor de argeloze toerist’,
schrijft hij in Het ABC van Bruiloft aan zee (in: Berichten uit Maanzaad Stad) over het dorpje in de Rif. […]
(door Liliane Waanders)
Toen afgelopen zondag De doos van Passage voor de derde keer ten doop gehouden werd – dit keer in Rotterdam – brachten twee van de negen in die doos samengebrachte dichters niet geheel toevallig een eerbetoon aan Cornelis Bastiaan Vaandrager. Beiden – Daniël Dee en Karel ten Haaf – hebben zich laten inspireren de wijze waarop Vaandrager poëzie maakte van de alledaagse realiteit. Karel ten Haaf – onder het motto: ‘Lezen is schrijven.’ – nog het meest. […]
(door Liliane Waanders)
In het kader van mijn inburgering, maar ook omdat het onderwerp me interesseert, las ik de afgelopen week Wildpark Rotterdam : de stad als natuurgebied van Jelle Reumer. Een helder essay over de veerkracht van de natuur en de mens die dat vermogen tot aanpassen niet altijd op de juiste waarde weet te schatten. […]
(door Liliane Waanders)
Van de zes titels die genomineerd zijn voor de Woutertje Pieterse Prijs 2016 – een prijs voor het beste Nederlandstalige kinder- of jeugdboek die al sinds 1988 jaarlijks uitgereikt wordt – spelen er twee zich (groten)deels af in Blijdorp. Die beide boeken werden geïllustreerd door Martijn van der Linden.
Een aap op de wc: een dierentuin in oorlogstijd van Joukje Akveld (met illustraties van Martijn van der Linden) gaat over de geschiedenis van Diergaarde Blijdorp. […]
(door Liliane Waanders)
Hoezo ellendige verhalen vol ellendige personages?
Nog niet zo lang geleden liep ik in een Rotterdamse boekhandel Jerry Hormone tegen het lijf. Ik kende hem niet, maar herkende hem onmiddellijk. Net die week ontving ik van zijn uitgever Het is maar bloed, de verhalenbundel waarmee Jerry Hormone literair debuteert (onder een andere naam schreef hij al 116 kinderboeken over Borre). […]
(door Liliane Waanders)
U moet het mij als geboren Griek maar niet euvel duiden dat ik bij Adonis aanvankelijk niet meteen aan de dichter dacht. Adonis was voor mij lang eerst en vooral Άδωνις, de mooie, misschien wel behaagzieke, mythologische jongeling. Niet dat die Adonis uitgesproken Grieks is. De Sumeriërs, Babyloniërs en Feniciërs erkenden hem ook.
Adonis wordt in Boek X van de Metamorphosen van Ovidius geboren: […]
(door Liliane Waanders)
Sinds ik mijn ogen richt op Rotterdam, gaat het helemaal niet slecht met Feyenoord. Ik geloof niet dat er sprake is van enig oorzakelijk verband, maar dat het zelfs mijn broer is opgevallen, zegt toch wel iets. Mijn broer heeft niet zo heel veel met voetbal. […]
