(door Rien Vroegindeweij)
n 1988 verscheen Hommage aan Willem A. Donker, een liber amicorum voor de man die Uitgeversmaatschappij Ad. Donker bv te Rotterdam leidde, die dat jaar 50 jaar bestond. Willem heeft me later wel eens toegefluisterd dat hij al die loftuitingen maar niks vond. Hij had het boekje ook niet in huis. In 2003 werd Willem, Jan Oudenaarden en ik, tijdens een bijeenkomst van het Letterenoverleg, de Erasmusspeld uitgereikt. Terwijl Jan en ik nog wel eens met enige trots het speldje op de revers van een jasje prikken, is Willem het al snel kwijtgeraakt. Zo was Willem.
Een rake typering van vader en zoon Donker in de Hommage is van Alfred Kossmann: ‘Hij (de vader) was een man van improvisatie, fantasie, impulsiviteit en wenste een man te zijn van traditie, ernst. Zijn door hemzelf gekozen uiterlijk (gesoigneerd man lange baard) was te duiden als van artiest, wildeman, bohemien en van familievader, potentaat, stichter. Hij wilde dat zijn (zeven) kinderen in binnen- en buitenland, bij boekhandels, uitgeverijen, antiquariaten in de leer gingen om aan zijn uitgevershuis tot in lengte van dagen monumentaal te kunnen bouwen.’ Zo vader zo zoon. Kossmann: ‘Voorzover ik hem ken heeft hij de hardnekkige loyaliteit van zijn vader. Ook op zijn vergissingen was die vader trots, terecht.’
De geschiedenis van de uitgeversfamilie Donker is in 2003 boeiend beschreven in Met vlinderstrik en boerenzakdoek door Lex Veldhoen & Jan Oudenaarden. Het boek leest volgens Maria Heiden als een detective.
Mijn bijdrage aan de Hommage bestond uit een kwatrijn:
Clair-obscur
Zolang de geest in inkt leeft,
Zal hij het licht niet weren,
Want wie Donker heet en uitgeeft
Moet in zijn tegendeel verkeren.
Helaas, Willem is niet meer. Hij overleed onverwacht op zondag 7 oktober jl.. Een paar maanden voordat hij tachtig zou worden en in het jaar dat de uitgeverij haar tachtigjarige bestaan zou vieren. Een heer is heengegaan.
