Het boek ligt voor me

et is een prachtig vlak de kaft
draagt een suggestie – het raam zich opent in mij,
nu al een lezer van het nieuwe boek ben ik
Een jonge lezer met jonge flimmerende ogen van het licht het schuifelt
in een binnenste een
ordening schuifelt zich
en wordt mijn ordening
De eerste bladzijde
Klein, is het gezicht van mijn lezer die aarde draagt voor de eerste
bladzijden
Onbeschroomde ademklieren liggen verderop in het boek rondom de plot in het uitvergroot
Een koffievlek verraadt een vorige lezer, de bladzijde blijft zwijgen wiegen
Nu sta ik in een landschap op bladzijde 34, omringd door een oude Romeinse muur en het uitzicht op het dal een zandweg slingert
in het hese uur […]

Een stapel binnen- en buitenwereld

et ronde kleed met de lichtgroene onderkleur
waarop zich op verspreide afstanden
van elkaar kleine intermezzo’s bevinden in
roodbruine kleuren geweven ze ogen als een soort
getekende schetsjes van verschillende rurale plaatsen
in de natuur de kleinnederige schuurtjes tussen bomen
of een kleine stenen brug naar een andere oever
het paadje richting een watermolen en de houten
boerenschuur aan de hoeve vastgebouwd onder de
schaduw van een grote groep eiken ook een waterput – […]

Het goede hangt overal om ons heen

etmeel komt van licht
Het armgebaar uit een vroeger oord werpt zich
Om het lijf van het kind
Op de bank een blik naar de deur van de boom
De vogel en de man, de man en de vogel en het spel
Van het groen komt de slinger van een lied
De lichte plaatsen in het lied de mensen groeien naar
De waterkant de border is stabiel en levendig stabiel en
levendig

Peggy Verzett

en stille dag is een bloesem

Een bloesem een lijfje

Lijfje een gebaar

Gebaar een tak vol bloemgeluisterde

Bloemgeluisterde taal

Bloemgeluisterde taalvlokken

Taalvlokkenlootjes uitwaaieren

Rozevloei naar wit zonlicht van

Peggy Verzett

k wandelde gisteren tussen de Linge en de Lek

Modderig heel maar schoon heel en stil deed
taal op slot

Dag met eigen auto’s, verdorde plantenresten,
ik liet ons zwijgen tussen begin en einde
naar elkaars dauwvlies staren als
of ongeboren nog we tintelden wij van de stilte
seismografen

Vogels begonnen, een ploeg stond
met geknikte nek tot op de grond
Onze liedjes en het gewas dat nog niet
zacht voelde […]

Ik stroomde naar tulpen, dacht ik

lankstroomde goed een volledige mij
alsof al in het ongehoorde mijn  bloeiende –
mijn schuim ver nog in de schuimers van een volgende zomer

Maar de hoerenzoon van de oorlog kwam een gebroken vleugel
De hoerenzoon van de oorlog kwam klankroepen tot een
neuriënd schieten
De hoerenzoon van de oorlog kwam andermans geld,
verspillen en wonen

Hier is nog een dag, planten als goede daden staan
winters stil
Langs het strand lopen de golven, ze zijn nog grijs
Maar rijp al het gebeuk is soepel ze gaan al
over de versteende benen
van de hoerenzoon […]

‘Is het goud?’, fluister ik

ijn handen brengen zich, vouwen zich om mensen heen – het is die tijd van het jaar –
een hoop mensen liggen traag
in de aarde, hebben het plan van Venus voorgoed verlaten

Het licht van stilte, een zingende maan, uitgeholde weg door het bos
naar de rand van de hei
Er is nog maar één uur,
daarna een pupil en een wijsheid die

nog schijnt, de vogels turen,
het geld ligt opgeborgen in een eierstok, armen zijn uitgebeend,
machines rijden,
hier is
mijn met pantervel donker afgezette Christuskop,
mijn met pantervel donker afgezette Christuskop

Peggy Verzett

een spoor meer

Van wat ik in de zomer zag,
en toen nog volgde – de mistbank me op de keper beschouwt, niets wilt dresseren, dan verschuiven traag, de geest trager en licht minder
A vormen A inhouden A licht steeds kouder in een geheel van volledige kapitale A groot
Vandaag loop ik vroeg buiten bij bomen op bezoek die backgammon spelen
Ik zal mijn steentjes verzamelen en bij hun takken een kleur aangeven van november
Met mijn vinger de hoogte van de zomer, grassen in Italië waar ik verstrikt raakte in vier horizonnen […]

k zag de foto hangen, ze had woorden op haar mond,

daar waren ze blijven plakken,
de schemer trok ze nog bloesemachtiger op de foto naar voren –
vooral in de herfst kwam ze rijzen uit haar stille tuin als een vrouw
met haar spade en roze handschoenen, haar dennenbomen
kijken nog steeds nergens van op, ze missen haar naderingen,
haar opkijken vanuit haar ceruleumblauwe irissen, haar handen
over hun schorsachtige neigingen, haar stem vol verrukkingen.
En de koude lotus draagt een stille mond.
En de hartappel stuurt nog steeds e-mails die ergens aankomen.
Haar achtvorm was schitterend. […]